Gela Ketaszwili

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gela Ketaszwili
გელა კეტაშვილი
Data i miejsce urodzenia

27 września 1965
Tbilisi

Wzrost

174 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983 Torpedo Kutaisi 27 (0)
1984–1989 Dinamo Tbilisi 137 (4)
1990 Iberia Tbilisi 9 (0)
1991 Guria Lanczchuti 7 (0)
1993–1994 Tetri Arciwi ? (?)
1995 Dinamo Tbilisi 3 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1988  ZSRR olimpijska 11 (0)
1989  ZSRR 3 (0)
1990  Gruzja 1 (0)
W sumie: 15 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 piłka nożna
Odznaczenia
Order Honoru

Gela Ketaszwili, gruz. გელა გიორგის ძე კეტაშვილი, ros. Гела Георгиевич Кеташвили, Gieła Gieorgijowicz Kietaszwili (ur. 27 września 1965 w Tbilisi, Gruzińska SRR) – gruziński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR i Gruzji.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1983 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Torpedo Kutaisi. W następnym roku debiutował w pierwszej drużynie Dinama Tbilisi, a w 1989 został wybrany na kapitana drużyny. W końcu sezonu 1990 z powodu intryg w zespole został zmuszony do opuszczenia klubu. Sezon 1991 spędził w Gurii Lanczchuti, ale z powodu kontuzji łąkotki oraz wypadku samochodowym opuścił dużą część sezonu. Następnie cztery miesiące przebywał w rosyjskim klubie Dinamo Machaczkała, który opuścił z powodu niewykonania punktów kontraktu przez kierownictwo klubu. W sezonie 1993/94 grał w zespole swojego przyjaciela Tetri Arciwi. W 1994 roku nowy trener Dinama Tbilisi Sergo Kutiwadze poprosił go powrócić do zespołu. Piłkarz zgodził się na przejście, ale przez konflikt z trenerem odszedł z Dinama. Na początku 1995 roku szkolił się u Tarchanowa w CSKA Moskwa, ale dwa miesiące później uświadomił sobie, że kondycja fizyczna nie pozwala występować na wysokim poziomie, dlatego zakończył karierę piłkarską[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1986–1988 występował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR. W 1988 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seoule w meczu finałowym z Brazylią w czasie dodatkowym po pierwszej połowie myśląc, że to już koniec meczu, skakał i krzyczał "Hura! My Mistrzowie!"[2].

10 maja 1989 debiutował w reprezentacji ZSRR w towarzyskim meczu z Turcją (1:0). Łącznie rozegrał 3 mecze.

W 1990 rozegrał jedyny mecz w barwach reprezentacji Gruzji.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę w policji drogowej. W 1995 roku został inspektorem ruchu w Tbilisi. Miał rangę porucznika. Również pracował jako inspektor meczów Mistrzostw Gruzji. Na początku 2005 roku pracował jako szef Wydziału Rejestracji Policji Drogowej Gruzji, zakończył służbę ze skandalem[3][4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz Gruzji: 1990, 1995
  • wicemistrz Gruzji: 1991

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]