Anatolij Byszowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatolij Byszowiec
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anatolij Fiodorowicz Byszowiec

Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1946
Kijów

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1963–1973 Dynamo Kijów 139 (49)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1967–1968  ZSRR olimpijska 2 (0)
1966–1972  ZSRR 39 (15)
W sumie: 41 (15)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1973–1985 Dynamo Kijów (szkółka piłkarska)
1982–1985 ZSRR
1986–1988 ZSRR (olimpijska)
1987–1990 Dinamo Moskwa
1990–1991 ZSRR
1992 WNP
1992–1993 AEL Limassol
1994–1997 Korea Południowa
1997–1998 Zenit Petersburg
1998 Rosja
1999 Szachtar Donieck
2003 CS Marítimo
2003 Anży Machaczkała (konsultant)
2004–2005 Heart of Midlothian (dyrektor sportowy)
2005 Tom Tomsk
2006–2007 Lokomotiw Moskwa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Anatolij Fiodorowicz Byszowiec (ros. Анатолий Фёдорович Бышовец, ukr. Анатолій Федорович Бишовець, Anatolij Fedorowycz Byszowec; ur. 23 kwietnia 1946 w Kijowie, Ukraińska SRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski. Jako selekcjoner doprowadził reprezentację Związku Radzieckiego do złotego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w 1988. Był również trenerem reprezentacji narodowych Rosji i Korei Południowej. Przyjął obywatelstwo rosyjskie.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Przez całą piłkarską karierę związany był z Dynamem Kijów, w którym występował w latach 1963–1973. Z tym klubem wielokrotnie sięgnął po największe sukcesy.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji ZSRR zaliczył 39 spotkań, w których strzelił 15 bramek. Zadebiutował 16 października 1966 w meczu z Turcją. Jako podstawowy zawodnik Sbornej wystąpił na Euro 1968 (IV miejsce) i Mundialu 1970 (ćwierćfinał). Ostatni występ w drużynie radzieckiej zaliczył 6 lipca 1972 w meczu przeciwko Portugalii.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery w 1973, Byszowiec pracował w szkółce piłkarskiej Dynama Kijów, a od 1982 w radzieckiej Federacji Piłki Nożnej jako opiekun reprezentacji juniorów. W 1986 objął funkcję szkoleniowca reprezentacji olimpijskiej, z którą w 1988 sięgnął po złoto na Igrzyskach w Seulu. Jego podopiecznymi w zwycięskiej drużynie byli m.in. Dmitrij Charin, Aleksiej Michajliczenko i Igor Dobrowolski.

Następnie trenował Dinamo Moskwa, AEL Limassol, Zenit Petersburg, Szachtar Donieck, CS Marítimo i Tom Tomsk. Był również konsultantem w Anży Machaczkała, wiceprezydentem FK Chimki (2003–2004) i dyrektorem sportowym Heart of Midlothian F.C.

Od 1990 prowadził zespół reprezentacyjny Związku Radzieckiego, z którym awansował do turnieju finałowego Mistrzostw Europy w 1992 (na którym drużyna radziecka wystąpiła pod nazwą reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw). Z Euro 1992 Sborna odpadła po rundzie grupowej kończąc w ten sposób historię radzieckiego futbolu reprezentacyjnego. Byszowiec prowadził również drużynę narodową Korei Południowej, a od lipca 1998 reprezentację Rosji. Po nieudanym starcie eliminacji Mistrzostw Europy (3 porażki z rzędu) został w grudniu tego samego roku zastąpiony przez Olega Romancewa.

Pod koniec 2006 objął funkcję pierwszego trenera w Lokomotiwie Moskwa, jednak po niepowodzeniach w lidze został rok później zwolniony.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz ZSRR: 1966, 1967, 1968, 1971
  • wicemistrz ZSRR: 1965, 1969, 1972, 1973
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1964, 1966

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • 6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1966 (nr 1), 1967 (nr 2), 1968 (nr 3), 1969 (nr 1), 1970 (nr 3), 1971 (nr 1).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]