Genrikas Zimanas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Genrikas Zimanas
ilustracja
Data urodzenia

12 maja 1910

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1985
Wilno

Zawód, zajęcie

działacz komunistyczny, partyzant, dziennikarz i filozof

Tytuł naukowy

profesor

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu I klasy

Genrikas Zimanas (ur. 12 maja 1910, zm. 15 lipca 1985 w Wilnie) – litewski działacz komunistyczny, dziennikarz i filozof, w latach 1940–1970 redaktor naczelny dziennika „Tiesa”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie żydowskich właścicieli ziemskich. W 1932 roku ukończył studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Witolda Wielkiego, po czym pracował w żydowskich instytucjach oświatowych na terenie Litwy, pisywał również do żydowskiej prasy. W 1934 roku przyłączył się do nielegalnej Komunistycznej Partii Litwy. Po zajęciu Litwy przez ZSRR w 1940 roku został redaktorem naczelnym dziennika „Tiesa” – litewskojęzycznego odpowiednika „Prawdy”. W latach II wojny światowej brał aktywny udział w ruchu partyzanckim na Wileńszczyźnie, ciążą na nim zarzuty Instytutu Pamięci Narodowej o zbrodnię dokonaną na Polakach w Koniuchach[1].

Po 1945 roku powrócił do pracy dziennikarskiej – do 1970 roku kierował „Tiesą”, a później również czasopismem „Kommunist”. W swoich licznych publikacjach zajmował się problemami ideologii, kultury i tożsamości żydowskiej, był m.in. gorącym przeciwnikiem syjonizmu.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Di sowjetisze Jidn – patrioten fun zejer socjalistisz hejmland (Radzieccy Żydzi – patrioci swojej socjalistycznej ojczyzny, Moskwa 1984)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Virtuti Militari za dokonanie masakry w polskiej wsi Koniuchy. [w:] Historia Do Rzeczy [on-line]. Grupa Wirtualna Polska, 2014-09-24. [dostęp 2014-09-26]. (pol.).
  2. Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu. Monografia historyczna, 2005, s. 159.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zvi Gitelman, Bitter legacy – confronting the Holocaust in the USSR, Indiana University Press, Bloomington 1997