George Berkeley (admirał)

George Cranfield Berkeley (ur. 10 sierpnia 1753, zm. 25 lutego 1818 w Londynie) – brytyjski arystokrata, polityk i wojskowy, młodszy syn Augustusa Berkeleya, 4. hrabiego Berkeley i Elisabeth Drax, córki Henry’ego Draxa.

Wykształcenie odebrał w Eton College. Po ukończeniu nauki wstąpił do Royal Navy w 1766 r. W latach 1767–1769 służył na HMS Guernsey pod dowództwem Hugh Pallisera. W 1774 r. uzyskał rangę porucznika, w 1780 r. był kapitanem i dowódcą slupu HMS Fairy. Dowodził nim podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych i zdobył 6 amerykańskich statków. W 1799 r. został kontradmirałem, a w 1805 r. wiceadmirałem. Rok później został mianowany dowódcą szwadronu północnoamerykańskiego.

Po przybyciu do swojej siedziby w Halifaksie na Nowej Fundlandii w lipcu 1806 r., głównym problemem Berkeleya była amerykańska pomoc dla walczącej z Anglią napoleońskiej Francji. Wiceadmirał zdecydowany był przerwać handel amerykańsko-francuski. Przeniósł w maju 1807 r. swoją kwaterę główną na Bermudy i polecił swym okrętom zatrzymywać i przejmować amerykańskie statki. Ich załogi były traktowane jak dezerterzy. Napięcie anglo-amerykańskie osiągnęło zenit, gdy okręty Berkeleya zatopiły amerykański statek Chesapeake. Zdenerwowało tą rząd amerykański i Berkeley pisał do Londynu z prośbą o przysłanie dodatkowych oddziałów. Przybyły one w 1808 r. W tym samym roku wiceadmirał został odwołany z Ameryki Północnej. Jego działalność przyczyniła się do wzrostu napięcia w stosunkach brytyjsko-amerykańskich i była jedną z przyczyn wojny 1812 roku.

Tymczasem Berkeley został mianowany dowódcą floty na wybrzeżu portugalskim. 31 lipca 1812 r. otrzymał awans na stopień admirała. W 1812 r. przeszedł na emeryturę. Portugalczycy nadali mu wówczas tytuł Wielkiego Admirała Portugalii. 1 lutego 1813 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Łaźni, a w 1815 r. Krzyżem Wielkim.

Berkeley zasiadał również w latach 1783–1810 w Izbie Gmin jako reprezentant okręgu Gloucestershire. Podejmował również próby dostania się do izby niższej parlamentu w latach 1774 (z okręgu Cricklade) i w 1776 (z okręgu Gloucester). Mimo iż zasiadał w Izbie Gmin przez 27 lat, nic nie świadczy o tym, aby kiedykolwiek zabrał głos podczas obrad Izby.

23 sierpnia 1784 r. poślubił Emily Charlotte Lennox (zm. 19 października 1832), córkę George’a Lennoxa i lady Louisy Kerr, córki 4. markiza Lothian. George i Emily mieli razem dwóch synów i trzy córki:

Louisa Emily Anne Berkeley, żona Thomasa Hardy’ego, 1. baroneta, miała dzieci
Grenville Charles Lennox Berkeley, ożenił się z Augustą Leigh, nie miał dzieci
generał George Henry Frederick Berkeley (9 lipca 1785 - 25 września 1857), ożenił się z Lucy Sutton, miał dzieci, jego synem był George Berkeley, 7. hrabia Berkeley
Georgiana Mary Berkeley (ok. 1791–1878, żona admirała George’a Francisa Seymoura, wnuka 1. markiza Hertford, miała dzieci
Mary Caroline Berkeley (18 czerwca 1795 - 10 września 1873), żona Henry’ego FitzRoya, 5. księcia Grafton, miała dzieci