Gonnardyt
 Gonnardyt z kamieniołomu Bundoora, Wiktoria, Australia. Rozmiar okazu 4,9 cm | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodniony glinokrzemian wapnia i sodu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4,5-5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
niewyraźna, brak |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość minerału |
2,25 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, szara, żółtawa, bezbarwna |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
Gonnardyt – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego mineraloga Ferdinanda P.J. Gonnarda (1833-1923) z Lionu.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju igiełkowym lub włoskowym. Występuje w skupieniach zbitych, nerkowatych, promienistych, włóknistych. Jest kruchy, przezroczysty; współwystępuje z phillipsytem, kalcytem, thomsonitem.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest produktem procesów hydrotermalnych. Spotykany jest w druzach, pęcherzach pogazowych, szczelinach skalnych.
Miejsca występowania: Włochy, Austria, Niemcy, Norwegia, USA.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ma znaczenie naukowe,
- cenny dla kolekcjonerów (b. rzadkie występowanie; agregaty do 4 mm w przekroju).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.