Grabina (gmina Zagórów)
52°06′43″N 17°54′46″E/52,111944 17,912778| osada | |
_(center_of_Grabina).JPG) Centrum wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2004) |
8 |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-410[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PSL |
| SIMC |
0301701 |
Położenie na mapie gminy Zagórów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupeckiego  | |
| 52°06′43″N 17°54′46″E/52,111944 17,912778[1]
| |
_(bog_iron_bus_stop_in_Grabina).JPG)
Grabina – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Zagórów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś jest typowym przykładem osadnictwa olęderskiego. Wraz z sąsiednimi wsiami (np. Łazińsk Pierwszy i Drugi) powstała w XVIII wieku. Kolonizatorzy zobowiązani byli do karczowania lasów i osuszania bagien. W zamian za czynsz cieszyli się wolnościami religijnymi i samorządem. Do dziś zachował się tutaj charakterystyczny dla osadnictwa olęderskiego krajobraz, będący mozaiką pól, lasów, samotnych zagród, ścieżek polnych i rowów wodnych. Kres tej wspólnocie położyła II wojna światowa i będące jej wynikiem wysiedlenia niemieckojęzycznej ludności po 1945. Pozostałością po Olędrach są budynki z drewna, cegły i rudy darniowej[3].
Okolice wsi były terenem wydobywania rudy darniowej przetapianej w miejscowych, prostych zakładach hutniczych.
W 1939 w pobliskim lesie członkowie Selbstschutzu dokonali bestialskiego mordu na Polakach, co upamiętnia stosowny pomnik.
Do 1954 roku siedziba gminy Trąbczyn. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grabina, po jej zniesieniu w gromadzie Trąbczyn. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grabina, po jej zniesieniu w gromadzie Trąbczyn. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W wyniku powojennych wysiedleń następuje stopniowa renaturyzacja dawnych terenów rolnych – na obszarach suchych zarastają one borami sosnowymi, a na wilgotnych olsami. U źródeł rzeki Bartosz odnowieniu uległy tereny bagienne, będące ostoją ptactwa. Występują tam m.in.: bocian biały, bocian czarny, żuraw, kszyk, dudek, a nawet bielik. W lasach i na wysokich wydmach w okolicy żyją m.in.: gacek wielkouchy, mroczek posrebrzony, dzięcioły (sześć gatunków), a także dziki, sarny i jelenie[3].
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Od 1943 do 1993 w miejscowości była stacja kolei wąskotorowej grabin na linii z Witaszyc. Ruch pasażerski zawieszono 29 czerwca 1991. Budynek z napisem stacyjnym i resztkami peronu istnieje do dziś, a w jego pobliżu znajduje się przystanek autobusowy zbudowany z rudy darniowej[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37158
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 334 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c tablica informacyjna w Grabinie, Ekomuzeum Doliny Warty i Puszczy Pyzdrskiej
