Grigorij Serper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Serper
Data i miejsce urodzenia

14 września 1969
Taszkent

Obywatelstwo

ZSRR
Uzbekistan
Stany Zjednoczone

Tytuł szachowy

arcymistrz (1992)

Ranking FIDE

2522

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Grigorij Serper, ros. Григорий Юрьевич Серпер, ang. Gregory Serper (ur. 14 września 1969 w Taszkencie) – amerykański szachista pochodzenia uzbeckiego, arcymistrz od 1992 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Grę w szachy poznał w wieku 6 lat. Mając 15 lat po raz pierwszy zwyciężył zawodnika z tytułem arcymistrzowskim, a rok później przyjęty został do słynnej szkoły szachowej prowadzonej przez Michaiła Botwinnika i Garriego Kasparowa, do której uczęszczali najlepsi młodzi radzieccy szachiści. Pierwszy międzynarodowy sukces odniósł w 1987 w Baguio, zdobywając brązowy medal mistrzostw świata juniorów do lat 20[1]. W kolejnych mistrzostwach świata juniorów do lat 20 (Adelaide, 1988) powtórzył to osiągnięcie, ponownie zdobywając brązowy medal (podzielił I-IV m. wspólnie z Wasilijem Iwanczukiem, Borisem Gelfandem i Joelem Lautierem). Na przełomie 1989 i 1990 odniósł kolejny sukces, zdobywając w Arnhem tytuł mistrza Europy w tej kategorii wiekowej[2]. W 1991 zwyciężył w otwartym turnieju Peer Gynt w Gausdal, natomiast w 1992 podzielił II m. (za Siergiejem Tiwiakowem, wspólnie z m.in. Jaanem Ehlvestem, Władimirem Małaniukiem, Konstantinem Asiejewem i Władimirem Jepiszynem) w memoriale Aleksandra Alechina w Moskwie. W tym czasie należał już do ścisłej czołówki uzbeckich szachistów, w 1992 i 1994 reprezentując swój kraj na szachowych olimpiadach, a w 1993 – na drużynowych mistrzostwach świata. Najbardziej udanym z tych startów był olimpijski turniej w 1992 w Manili, gdzie szachiści uzbeccy sprawili dużą niespodziankę, zdobywając srebrne medale[3]. Sukcesy na początku lat 90. zakwalifikowały go do pierwszej światowej setki. W 1994 podzielił I m. (wspólnie z Wadimem Zwiagincewem, Władimirem Akopianem, Piotrem Swidlerem i Jaanem Ehlvestem) w Sankt Petersburgu. W styczniu 1996 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i od 1997 reprezentuje ten kraj w międzynarodowych rozgrywkach. W 1999 zwyciężył w turnieju World Open w Filadelfii oraz zdobył tytuł indywidualnego wicemistrza Stanów Zjednoczonych, w finale turnieju rozgrywanego systemem pucharowym przegrywając z Borisem Gulko (w półfinale wyeliminował Aleksandra Jermolińskiego). Dzięki temu sukcesowi zakwalifikował się do rozegranego w 2000 w New Delhi pucharowego turnieju o mistrzostwo świata, w I rundzie zwyciężając Amira Bagheri, w II – Aleksandra Iwanowa, natomiast w III – przegrywając z Aleksandrem Griszczukiem[4]. W kolejnych latach startował wyłącznie turniejach organizowanych na terenie Stanów Zjednoczonych, jeden z większych sukcesów osiągając w 2004 w La Jolla, gdzie podzielił III m. w mistrzostwach kraju (na rok 2005). W 2008 zwyciężył w mistrzostwach Waszyngtonu.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1993, z wynikiem 2600 punktów dzielił wówczas 52-54. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród uzbeckich szachistów[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]