HD 102365

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HD 102365
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Rektascensja

11h 46m 31,073s[1]

Deklinacja

−40° 30′ 01,27″[1]

Paralaksa (π)

0,10845 ± 0,00022[1]

Odległość

30,075 ± 0,061 ly
9,221 ± 0,019 pc

Wielkość obserwowana

4,88m[1]

Ruch własny (RA)

−1530,99 ± 0,17 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

403,67 ± 0,18 mas/rok[1]

Prędkość radialna

17,30 ± 0,57 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty karzeł

Typ widmowy

G2 V[2]

Masa

0,85 M[2]

Metaliczność [Fe/H]

−0,28 ± 0,07[2]

Wielkość absolutna

5,07m[3]

Wiek

9,0 ± 3,0 mld lat[2]

Temperatura

5650 ± 100 K[2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

6332[3] pc

Mimośród

0,2875[3]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J11463107-4030013
Cordoba Durchmusterung: CD−39°7301
Boss General Catalogue: GC 16149
Katalog Gliesego: GJ 442 A
Katalog Hipparcosa: HIP 57443
Katalog jasnych gwiazd: HR 4523
SAO Star Catalog: SAO 223020
66 G. Centauri, CPD−39°5264, LHS 311
HD 102365 B
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Rektascensja

11h 46m 32,70s[4]

Deklinacja

−40° 29′ 47,7″[4]

Wielkość obserwowana

15,43m[1]

Ruch własny (RA)

−1530 mas/rok[4]

Ruch własny (DEC)

403 mas/rok[4]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

M4 V[4]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

HD 102365

Półoś wielka

211 au[5]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J11463269-4029476
Katalog Gliesego: GJ 442 B
LHS 313

HD 102365gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura. Znajduje się około 30 lat świetlnych od Słońca. Jaśniejszy składnik układu okrąża planeta.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to gwiazda podwójna[5]. Główny składnik to żółty karzeł podobny do Słońca, gwiazda typu widmowego G2. Ma ona temperaturę 5650 K, masę równą 0,85 M i jest starsza niż Słońce – ocenia się, że ma około 9 miliardów lat[2].

Drugi składnik tego układu został odkryty przez Willema Luytena w 1960 roku. Jest to czerwony karzeł typu M4, okrążający główną gwiazdę w odległości ocenianej na 211 au[5]. Na niebie gwiazdy dzieli 22,9 sekundy kątowej (pomiar z 2000 r.)[6].

Układ planetarny[edytuj | edytuj kod]

Wokół głównej gwiazdy krąży planeta o masie około 16 razy większej niż masa Ziemi (bliska masy Neptuna), odkryta w 2011 roku. Jej orbita ma półoś wielką o połowę mniejszą niż orbita Ziemi. Planeta wydaje się być samotna w swoim układzie[7].

Towarzysz
Masa
(MJ)
Okres orbitalny
(dni)
Półoś wielka
(au)
Ekscentryczność
HD 102365 b[2] 0,05 ± 0,008 122,1 ± 0,3 0,46 ± 0,04 0,34 ± 0,14

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h HD 102365 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g HD 102365 b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  3. a b c Anderson E., Francis C: HIP 57443. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-01-31]. (ang.).
  4. a b c d e HD 102365B w bazie SIMBAD (ang.)
  5. a b c Deepak Raghavan, Harold A. McAlister, Todd J. Henry, David W. Latham i inni. A Survey of Stellar Families: Multiplicity of Solar-type Stars. „The Astrophysical Journal Supplement”. 190 (1), s. 1–42, 2010. DOI: 10.1088/0067-0049/190/1/1. arXiv:1007.0414. Bibcode2010ApJS..190....1R. (ang.). 
  6. Mason et al.: WDS J11467-4029A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  7. C. G. Tinney, R. Paul Butler, Hugh R. A. Jones, Robert A. Wittenmyer i inni. The Anglo-Australian Planet Search. XX. A Solitary Ice-giant Planet Orbiting HD 102365. „The Astrophysical Journal”. 727 (2), s. 103, 2011. DOI: 10.1088/0004-637X/727/2/103. Bibcode2011ApJ...727..103T. (ang.).