HMS J4
.jpg) HMAS J2 bliźniaczy okręt do HMS J4 około 1920 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
8 marca 1915 |
| Wodowanie |
2 stycznia 1916 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
sierpień 1916 |
| Wycofanie ze służby |
12 lipca 1922 |
| Los okrętu |
sprzedany w lutym 1924 i pozostawiony na cmentarzysku w 1927 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1210 ton (wynurzony), |
| Długość |
83,7 m |
| Szerokość |
7,04 m |
| Zanurzenie |
4,9 m |
| Zanurzenie maksymalne |
91 m |
| Napęd | |
| trzy silniki diesla po 900 KM, dwa silniki elektryczne po 600 KM | |
| Prędkość |
19,5 węzła na powierzchni |
| Zasięg |
4000 Mm przy 12 węzłach na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| działo 102 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
sześć wt kal. 450 mm (18") |
| Załoga |
45 |
HMS J4 – brytyjski okręt podwodny typu J. Zbudowany w latach 1915–1916 w stoczni Pembroke Dockyard w Pembroke Dock. Okręt został wodowany 2 stycznia 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy w sierpniu roku 1916.
W 1916 roku okręt dowodzony przez Capt. Martina E. Nasmitha[a] został przydzielony do Jedenastej Flotylli Okrętów Podwodnych (11th Submarine Flotilla) stacjonującej w Portsmouth[1] Jego zadaniem, podobnie jak pozostałych okrętów typu J, było patrolowanie Morza Północnego w poszukiwaniu i zwalczaniu niemieckich U-Bootów.
W listopadzie 1918 roku J4 ciągle pozostawał w 11. Flotylli[2].
25 marca 1919 roku w Portsmouth wraz z pięcioma innymi okrętami tego typu został przekazany Royal Australian Navy, dowódcą został Lieutenant Ambrose N. Lee. 9 kwietnia okręty te wraz ze statkiem-bazą HMAS „Platypus” oraz eskortującym krążownikiem lekkim HMAS „Sydney” rozpoczęły podróż do Australii. Poprzez Gibraltar, Maltę 30 kwietnia 1919 roku konwój dotarł do Port Said. 7 maja osiągnięto Kolombo. Podczas rejsu dwa okręty uległy awariom (HMS J3 i HMS J5). 2 czerwca J3 po naprawach odpłynął z Kolombo z HMAS „Platypus” i dołączył do oczekujących w Singapurze HMS J1, J2, J4 i J7. 15 lipca 1919 roku J4 dotarł do Sydney, gdzie został wyremontowany w Garden Island Dockyard i skierowany do bazy okrętów podwodnych w Geelong[3]. Jednostka stacjonowała w Geelong do 1922 roku. 12 lipca 1922 roku wszystkie okręty typu J należące do Royal Australian Navy zostały przeniesione do rezerwy, do zatoki Western Port w Phillip Island.
26 lutego 1924 roku jednostka została sprzedana firmie Melbourne Salvage Syndicate, 10 lipca 1924 roku okręt został zatopiony na cmentarzysku w Williamstown Dockyard, jednak został wydobyty i przetransportowany w okolice Port Phillip Heads i ponownie zatopiony w Port Phillip[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Martin E. Nasmith (1883-1965), kawaler Krzyża Wiktorii, w latach 1945-1962 nosił tytuł Vice-Admiral of the United Kingdom. Wcześniej dowódca m.in. HMS E11.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Disposition of RN submarines, 1916. [w:] „Naval Staff Monographs, 1916” i „Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916” [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
- ↑ Royal Navy Submarine Disposition, November 1918. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
- ↑ HMAS J2. Royal Australian Navy. [dostęp 2013-03-10]. (ang.).
- ↑ J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 1. ISBN 978-1935149071. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 18. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006, s. 177. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).
- HMAS J4 - Navy Serving Australia with Pride
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch: HMS J4. [dostęp 2013-03-08]. (ang.).
- J Class Overseas Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).