HMNZS Manuka
.jpg) „Manuka” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
23 września 1941 |
 Royal New Zealand Navy
| |
| Wejście do służby |
30 marca 1942 |
| Wycofanie ze służby |
1946 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 447 ton |
| Długość |
38,1 metra między pionami |
| Szerokość |
7,16 m |
| Zanurzenie |
4,27 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 480 KM 1 kocioł, 1 śruba | |
| Prędkość |
10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm 1 działko plot. kal. 20 mm | |
| Wyposażenie | |
| trały | |
| Załoga |
42 |
HMNZS Manuka – nowozelandzki trałowiec z okresu II wojny światowej, jedna z trzynastu zbudowanych jednostek typu Castle. Okręt został zwodowany 23 września 1941 roku w stoczni Mason w Auckland, a w skład Royal New Zealand Navy wszedł w marcu 1942 roku. Jednostkę wycofano ze służby w 1946 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja okrętu oparta była na projekcie brytyjskich trałowców typu Castle, budowanych masowo z okresie I wojny światowej[1][2]. Z planowanych siedemnastu jednostek tego typu ukończono trzynaście, z kadłubem o drewnianym poszyciu wykonanym z agatisa, z zastosowaniem metalowych wręg[3].
HMNZS[a] „Manuka” został zwodowany 23 września 1941 roku w stoczni Mason w Auckland, a do służby w Marynarce Wojennej wszedł 30 marca 1942 roku[2][3]. Łączny czas budowy jednostki wyniósł pięć miesięcy[3].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Długość między pionami okrętu wynosiła 38,1 metra, szerokość 7,16 metra i maksymalne zanurzenie 4,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 447 ton, zaś pełna 635 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 480 KM, do której parę dostarczał jeden cylindryczny kocioł, opalany węglem[1][3]. Prędkość maksymalna napędzanej jedną śrubą jednostki wynosiła 10 węzłów[1][5].
Uzbrojenie artyleryjskie składało się z pojedynczego 12-funtowego działa uniwersalnego kalibru 76 mm (3 cale) QF HA L/40[1][2]. Małokalibrową broń przeciwlotniczą stanowiło pojedyncze działko automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70[1][2][b]. Wyposażenie przeciwminowe stanowiły trały morskie[2].
Załoga okrętu składała się z 42 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Manuka” pełnił służbę w RNZN zaledwie cztery lata, oznaczony początkowo znakiem burtowym T19, zmienionym następnie na T401[2][3]. Z listy floty spisano go w 1946 roku[2][3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 67.
- ↑ a b c d e f g h Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983, s. 298.
- ↑ Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 95.
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 531.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983. ISBN 0-86824-095-8. (ang.).
- Ivan Gogin: HINAU armed trawlers (1941-1944). Navypedia. [dostęp 2017-06-20]. (ang.).
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
- Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.).
