Henryk Ebers
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1855 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1919 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz, hydroterapeuta |
Henryk Ebers (ur. w 1855 roku w Médoc – zm. 5 września 1919 w Krynicy) – lekarz, hydroterapeuta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Henryka Ebersa, wileńskiego lekarza, powstańca listopadowego i Pauliny z Kossowiczów. W 1881 roku ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i uzyskał dyplom doktora medycyny. Kształcił się także w Wiedniu i Paryżu. Pracował we Lwowie oraz Wiedniu. W latach 90., będąc w Szwajcarii, Francji, Niemczech i we Włoszech, zapoznał się z funkcjonowaniem zakładów i stacji klimatycznych. Pracował w Abancji, gdzie posiadał własny zakład „Ayram”, następnie przeniósł się do Crikvenicy (Chorwacja), gdzie wydzierżawił znany ośrodek „Therapia-Palace”. Po sprzedaży tej placówki w 1904 r. założył podobny zakład na wyspie Lido (Wenecja)[1].
Po powrocie do Krynicy w 1885 r. zaangażował się w życie miasta. Pełnił funkcję kierownika nowo wybudowanego zakładu wodoleczniczego, gdzie wdrażał nowoczesne metody kuracji. Prowadził Pensyonat Dra Ebersa przy CK.Zakładzie Hydropatycznym. Zabytkowy budynek "Hydropatii" zbudowany w 1884 r. został rozebrany w latach 2000-1 r[2].
W latach 1904–1910 został członkiem Komisji Zdrojowej, radnym gminy, przewodniczącym Koła Lekarzy w Krynicy. W 1907 r. otrzymał koncesję na własne nazwisko na budowę połączenia kolejowego między Krynicą a Muszyną od rządu austriackiego[2]. Według stanu z 1914 był członkiem rady nadzorczej Własnego Galicyjskiego Zakładu Kredytowego Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie[3]. W czasie I wojny światowej udało mu się ocalić Krynicę od zniszczenia przez wojska rosyjskie. Będąc w sztabie armii rosyjskiej przekonywał, że miasto przyjmując na leczenie wielu obcokrajowców nie jest miastem polskim.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
Archiwum Ebersa[edytuj | edytuj kod]
"Kolekcja Henryka Ebersa" - listy, dokumenty, telegramy, wizytówki, plany budowli zdrojowych - znajdują się w archiwum Ośrodka Karta w Warszawie[5]. Są to materiały materiałów przekazane przez jego wnuka Michała Grabowskiego w 2012 roku[1].
Upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]
Ulica prowadząca z dworca kolejowego na Deptak w Krynicy została nazwana jego imieniem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wstęp do inwentarza zespołu/ zbioru: KOLEKCJA OSOBISTA HENRYKA EBERSA. Archiwum Ośrodka KARTA. [dostęp 2017-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (pol.).
- ↑ a b Zakład przyrodoleczniczy dr Ebersa. [dostęp 2017-10-23]. (pol.).
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1048.
- ↑ Ś.p. Dr Henryk Ebers Czas 1919 nr 237 z 15 września s. 3
- ↑ Notatki, obliczenia, adresy zapisane przez Henryka Ebersa. Fundacja Ośrodka Karta. s. pl. [dostęp 2017-10-23]. (pol.).