Humel
50°26′25″N 16°52′20″E/50,440278 16,872222| część miasta Złoty Stok | |
 ul. Sienkiewicza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Data założenia |
1904 |
| SIMC |
nie nadano |
| Wysokość |
370–420 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-250 |
| Tablice rejestracyjne |
DZA |
Położenie na mapie Złotego Stoku  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego  | |
Położenie na mapie gminy Złoty Stok  | |
| 50°26′25″N 16°52′20″E/50,440278 16,872222
| |
Humel (niem. Hummel) – nazwa niestandaryzowana, część miasta Złoty Stok w województwie dolnośląskim, powiecie ząbkowickim, w gminie Złoty Stok[1].
Nazwa Hummel jest używana przez lokalną społeczność.
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa Hummels Fürsten-Stollen wymieniana jest w dokumencie Hoffmana z 1674 r. Autor ten definiuje Hummel jako trzecią górę w grzbiecie Hummels-Berg[2]. Nazwę tę można potraktować jako odmianę zapisu nazwy Himmel, czyli niebo[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Humel znajduje się u podnóży Gór Złotych[3]. Leży na północnym zboczu Góry Krzyżowej[3]. Jest to najwyżej położone zamieszkane miejsce w Złotym Stoku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Hummel był łąką między miastem a kaplicą św. Anny. W 1900 roku Złoty Stok uzyskał połączenie kolejowe z Kamieńcem Ząbkowickim[3][4]. Skutkiem tego był przypływ turystów chcących zwiedzić miasto. Z czasem zaczęli przybywać zamożni goście, dla których brakowało zakwaterowania. Wtedy zaczęto planować przekształcenie miasta będącego u schyłku wydobywania złota i arsenu na kurort turystyczny. Dobrym miejscem do takiego zagospodarowania nadawało się wtedy niezamieszkane wzgórze Hummel. Przecinała je ścieżka z aleją drzew do kaplicy św. Anny. W północnej części wzgórza znajdował się stary cmentarz ewangelicki podległy kościołowi. Za początek istnienia uznaje się rok 1904. Wtedy postawiono na nim pierwszą willę nazwaną Charlotte. 10 lat później Hummel stał się pełnoprawną dzielnicą z wieloma willami zamieszkiwanymi przez turystów w okresie zimowym, jak i letnim. Dwie wille zaprojektował Ludwig Schneider, znany śląski architekt. Hummel nazywany był również Villenkolonie, czyli kolonia willowa. Większość budynków posiadała balkony widokowe. Wszystkie domy otaczały duże ogrody. Spora odległość od dróg i otoczenie lasów gwarantowało ciszę i spokój. Wybuch I wojny światowej zahamował rozwój tego miejsca. Zapanowały trudne warunki gospodarcze oraz spadło zainteresowanie inwestorów z powodu recesji. 5 października 1920 roku na terenie Hummla otworzono Śląską Szkołę Leśną. Dyrektorem wtedy został Gustav Rieger z Opolnicy. Funkcję dyrektora sprawował aż do swojej śmierci w 1937 roku[3].
Rekreacja[edytuj | edytuj kod]
Na Humlu znajdują się 2 place zabaw, boisko do piłki nożnej, koszykówki, siłownia plenerowa oraz skatepark[5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wzgórze Hummel w 1900 r. -
Na pierwszym planie: Willa Hubertus ok. 1910 r. -
Hummel ok. 1910 r. -
Hummel w 1913 r. -
Hummel w 1914 r. -
Hummel w 1921 r. -
Widok na Hummel z Wiśniowego sadu 1931 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2023
- ↑ a b Dariusz Wójcik, Krzysztof Krzyżanowski, Marek Furmankiewicz, Sztolnia Książęca w Złotym Stoku, „Hereditas Minariorum” (1), 2014, s. 61–79 [dostęp 2023-09-24] (pol.).
- ↑ a b c d Piotr Romanowski, Złoty Stok. Podróż przez historię pięknego miasta w górach, Złoty Stok: Usługi Turystyczne „Aurum” Elżbieta Szumska, 2014, s. 94–99, ISBN 978-83-940141-1-7, OCLC 894985595 [dostęp 2023-05-05].
- ↑ Linia 334 KZ – Złoty Stok [online], web.archive.org, 8 marca 2015 [dostęp 2023-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-08].
- ↑ Na Humlu utworzą plac zabaw, ścieżkę zdrowia i siłownię zewnętrzną. Ruszyły prace, zabkowice.express-miejski.pl, 2019-03-20.