Huta Krzeszowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Huta Krzeszowska
wieś
Ilustracja
Zabytkowy kościół w Hucie Krzeszowskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

niżański

Gmina

Harasiuki

Wysokość

180 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

458[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

37-414[3]

Tablice rejestracyjne

RNI

SIMC

0793207[4]

Położenie na mapie gminy Harasiuki
Mapa konturowa gminy Harasiuki, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Huta Krzeszowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Huta Krzeszowska”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Huta Krzeszowska”
Położenie na mapie powiatu niżańskiego
Mapa konturowa powiatu niżańskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Huta Krzeszowska”
Ziemia50°31′30″N 22°27′06″E/50,525000 22,451667[1]

Huta Krzeszowska (do 11 stycznia 1963 Huta Plebańska[5]) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Harasiuki[4][6].

W latach 1921–1954 miejscowość była siedzibą gminy Huta Krzeszowska. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Huta Plebańska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Harasiuki[7].

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego[8]

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Huta Krzeszowska jest historycznie niejednoznaczna i może dotyczyć różnych jednostek w zależności od okresu czasowego. Do 1948 roku mianem Huta Krzeszowska oznaczana skupisko czterech wsi: Huta Plebańska, Huta Podgórna, Huta Nowa i Huta Stara. Tak też nazywała się gmina, istniejąca w latach 1867–1954. W 1933 roku utworzono gromadę Huta w gminie Huta Krzeszowska, składającą się z czterech powyższych wsi[9]. 30 października 1948 gromadę Huta podzielono na cztery gromady: Huta Plebańska, Huta Podgórna, Huta Nowa i Huta Stara[10]. W związku ze zniesieniem gmin jesienią 1954 wszystkie cztery dotychczasowe gromady weszły w skład nowo utworzonej gromady Huta Plebańska z siedzibą w Hucie Plebańskiej[11]. 11 stycznia 1963 wieś Huta Plebańska przemianowano na Huta Krzeszowska, a więc jedna z czterech wsi przejęła miano, którym wcześniej określano wszystkie cztery wsie skupiska Huty[12] (po zmianie nazwy siedziby, także gromada Huta Plebańska zmieniła nazwę na Huta Krzeszowska).

Podsumowując, do 1948 roku nazwa Huta Krzeszowska odnosiła się do skupiska czterech wsi: Huta Plebańska, Huta Podgórna, Huta Nowa i Huta Stara (ponadto do 1954 do gminy, biorącej nazwę od tego skupiska) a od 1963 już tylko do jednej miejscowości – Huty Plebańskiej (ponadto w latach 1963-1972 do gromady biorącej od niej nazwę). W latach 1954–1963 nazwa Huta Krzeszowska nie miała formalnego zastosowania.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Huta Krzeszowska[4][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0793213 Szady część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasie powstania styczniowego w sobotę 21 marca 1863 r. powstańcy oddziału płka Leona Czechowskiego, wyruszyli w kierunku Huty Krzeszowskiej. Około południa podczas przemarszu przez Las Ciosmański ponownie zostali zaatakowani przez Rosjan. Walka trwała do godzin wieczornych, poległo ponad 20 powstańców, i wielu innych zmarło wkrótce od ran odniesionych w bitwie. W wyniku przegranego starcia nastąpił odwrót oddziału, przekroczenie granicy austriackiej i rozbrojenie.

Na cmentarzu parafialnym w Hucie Krzeszowskiej[13] znajduje się mogiła Powstańców Styczniowych z 1863 r. oraz trzy tablice upamiętniające:

  • „Powstańcy oddziału płka Leona Czechowskiego, polegli w walce 20 marca 1863 roku pod Potokiem Górnym i 21 marca 1863 roku w Lesie Ciosmańskim. – Nazwiska poległych”
  • „Umarłych wieczność dotąd trwa / Dokąd pamięcią im się płaci” – Wisława Szymborska – „Mogiła 17 powstańców z oddziału płka. Leona Czechowskiego poległych 21 III 1863 r. w bitwie w Lesie Ciosmańskim i 4 powstańców z oddziału płk. Karola Krysińskiego poległych 30 XI 1863r potyczce pod Momotami.”
  • „Śmiertelnie ranni powstańcy z oddziału płka. Leona Czechowskiego – Nazwiska śmiertelnie rannych powstańców.”

W 1943 roku oddział Gwardii Ludowej im. Jarosława Dąbrowskiego dowodzony przez Antoniego Palenia zlikwidował posterunek policji niemieckiej (zginęło czterech policjantów) i zniszczył urząd gminy paląc rejestry i dokumenty kontyngentowe[14].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42114
  2. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 5-6 [dostęp 2024-01-28]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 360 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Zarządzenie nr 119 Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1962 r. w sprawie zmiany i ustalenia nazw niektórych miejscowości i obiektów fizjograficznych. (M.P. z 1963 r. nr 3, poz. 6).
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. BIP gminy, sołectwa [dostęp 2024-01-28]
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. Lubelski Dziennik Wojewódzki. 1933, nr. 22, poz. 181
  10. Lubelski Dziennik Wojewódzki. 1948, nr. 34, poz. 177
  11. Uchwała Nr 6 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu biłgorajskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 23 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 64)
  12. M.P. z 1963 r. Nr 3, poz. 6
  13. Wpisany do rejestru zabytków.
  14. Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 155

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]