Ignacy Lipczyński (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Lipczyński
Игнатий Игнатьевич Липчинский
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1870
Jołtuszków

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1932
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

18911927

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Korpus Kontrolerów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
brak danych

Ignacy Piotr Karol Lipczyński (ur. 8 marca 1870[1][2][3] w Jołtuszkowie, zm. 9 grudnia 1932 w Warszawie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ignacy Piotr Karol Lipczyński urodził się 8 marca 1870 roku w Jołtuszkowie, w powiecie mohylowskim, w rodzinie Ignacego i Karoliny z Żółcińskich[4]. Kształcił się w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum. 30 marca 1891 roku rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. W latach 1892-1894 był słuchaczem Jelizawietgradzkiej Szkoły Junkrów Kawalerii w Jelizawietgradzie (ros. Елисаветградское кавалерийское юнкерское училище). W latach 1909-1911 był sztabsrotmistrzem w 12 Achtyrskim Pułku Huzarów stacjonującym w Międzybożu na Ukrainie pod dowództwem pułkownika Mikołaja Konstantego Benua[5][6]. Rotmistrz i dowódca szwadronu z 1911 roku. 7 stycznia 1913 roku, na własną prośbę, został przeniesiony do rezerwy w stopniu podpułkownika. W czasie I wojny światowej reaktywowany[7]. Pełnił służbę do 6 kwietnia 1917 roku, ostatnio na stanowisku dowódcy pułku chorych koni[8].

5 maja 1919 roku został przydzielony z Rezerwy Oficerskiej do Wojskowej Straży Granicznej[9][10]. Dowodził I dywizjonem 4 Pułku Strzelców Granicznych. Na tym stanowisku 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w kawalerii, „w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[11]. 15 listopada 1920 roku został zastępcą dowódcy Strzelców Granicznych i jednocześnie członkiem Komisji Likwidacyjnej tej formacji. Od 1921 roku kierownik Oddziału Gospodarczego w Naczelnej Kontroli Wojskowej. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich we Lwowie[12]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika Korpusu Kontrolerów ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923-1927 pełnił służbę w IX, IV, i ponownie IX Grupie Naczelnej Kontroli Wojskowej[13][14]. 31 marca 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[15]. 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem do tytułu generała brygady. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Koszykowej 19 m. 6[16]. Zmarł 9 grudnia 1932 roku w Warszawie[17]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B17-8-18)[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis oficerów 1921 ↓, s. 257, 739, tu podano, że urodził się 23 lutego 1870 roku..
  2. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881, tu jako datę urodzenia generała podano 8 marca 1870 roku.
  3. Stawecki 1994 ↓, s. 197, autor podał dwie daty urodzenia: 23 lutego i 18 marca 1870 roku. Jeżeli data urodzin – 23 lutego 1870 podana według kalendarza juliańskiego jest datą prawidłową to, według kalendarza gregoriańskiego – datą urodzin powinien być dzień 7 marca 1870 roku. Zobacz daty nowego i starego porządku.
  4. Stawecki 1994 ↓, s. 197, wg autora generał urodził się w miejscowości JOTŁUSZKÓW, w powiecie jampolskim. W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom III, pod redakcją Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, Warszawa 1882, s. 389, 600 występuje jedynie miejscowość JOŁTUSZKÓW (JAŁTUSZKÓW), w ówczesnym powiecie mohylowskim, który graniczył z powiatem jampolskim.
  5. Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г., Sankt Petersburg 1909, s. 575.
  6. Список офицеров 12 гусарского Ахтырского полка на 1911 год. gusa.ru. [dostęp 2013-12-18].
  7. Reaktywowany - przywrócony do służby czynnej.
  8. Stawecki 1994 ↓, s. 197.
  9. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 76 z 12 lipca 1919 roku, s. 1699.
  10. Stawecki 1994 ↓, s. 197, wg autora został przyjęty do Wojska Polskiego 7 maja 1919 roku.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, poz. 703.
  12. Spis oficerów 1921 ↓, s. 257, 739.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 28, 1069.
  14. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 27, 969.
  15. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
  16. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 18 lutego 1927 roku.
  17. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 8 lutego 1933 roku, s. 36.
  18. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]