Iwan Stelmach (1912–1990)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Stelmach
Иван Макарович Стельмах
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1912
Lozowoje

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1990
Mińsk

Formacja

NKWD
MWD

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Iwan Makarowicz Stelmach (ros. Иван Макарович Стельмах, ur. 1912 we wsi Lozowoje w guberni mińskiej, zm. 25 sierpnia 1990 w Mińsku) – radziecki funkcjonariusz służb specjalnych, pułkownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w biednej białoruskiej rodzinie chłopskiej. Od marca 1930 do marca 1931 był sekretarzem rady wiejskiej w Białoruskiej SRR, od marca do grudnia 1931 słuchaczem kursów w Mińsku, od grudnia 1931 do grudnia 1933 pracownikiem kołchozu im. Lenina we wsi Uborok w Białoruskiej SRR, a od grudnia 1933 do listopada 1934 kierownikiem agencji pocztowej w Uboroku. Od listopada 1934 do grudnia 1937 służył w Armii Czerwonej, od grudnia 1937 do marca 1939 był słuchaczem 2 Charkowskiej Szkoły NKWD, 15 marca 1939 otrzymał stopień sierżanta bezpieczeństwa państwowego, od marca do września 1939 był starszym pełnomocnikiem operacyjnym NKWD Białoruskiej SRR, a od września do listopada 1939 funkcjonariuszem grupy operacyjno-czekistowskiej NKWD w Nowogródku. Od listopada 1939 do grudnia 1940 był starszym śledczym Zarządu NKWD obwodu baranowickiego, od grudnia 1940 do czerwca 1941 szefem Wydziału Kontrwywiadowczego Miejskiego Oddziału NKWD/NKGB w Słonimiu, od lipca 1941 do kwietnia 1943 uczestnikiem ruchu partyzanckiego w Białoruskiej SRR, a od kwietnia 1943 do marca 1944 szefem Grupy Operacyjno-Czekistowskiej NKWD Białoruskiej SRR w obwodzie mohylewskim, 30 marca 1944 został awansowany na podpułkownika bezpieczeństwa państwowego. Od marca 1944 do 20 kwietnia 1951 był szefem Zarządu NKGB/MGB obwodu mohylewskiego, od 20 kwietnia 1951 do 26 marca 1953 zastępcą ministra bezpieczeństwa państwowego Białoruskiej SRR, a od 26 marca do 9 czerwca 1953 szefem Wydziału Kadr MWD Białoruskiej SRR. Od 9 czerwca do 28 sierpnia 1953 był zastępcą ministra spraw wewnętrznych Białoruskiej SRR, a od 7 października 1953 do 8 września 1959 szefem Zarządu MWD/Zarządu Spraw Wewnętrznych Homelskiej Rady Obwodowej w stopniu pułkownika, we wrześniu 1959 zwolniony.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I 5 medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]