Józef Baćmaga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Baćmaga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1888
Gulinek

Data i miejsce śmierci

po 7 sierpnia 1944
okolice Kacprowic koło Radomia

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

poseł niezrzeszony

Józef Baćmaga (ur. 12 lutego 1888 w Gulinku, zm. po 7 sierpnia 1944 w okolicach Kacprowic koło Radomia) – polski polityk, rolnik i działacz samorządowy, członek PSL „Piast” w latach 1921–1927 oraz BBWR do 16 października 1929, poseł II kadencji Sejmu w latach 1928–1930[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej – Walentego i Anny z domu Korczak. Przez wiele lat działał w Radzie Gminnej gminy Zakrzów, a także był wójtem tej gminy. Do Sejmu II kadencji został wybrany z listy nr 1 (BBWR) w okręgu wyborczym nr 19 (Radom). Należał do klubu parlamentarnego BBWR. Brak jest informacji o pracy w komisjach parlamentarnych[2]. Szybko zaczął odnosić się krytycznie do polityki ówczesnych władz, co zaowocowało próbami nakłonienia go do zrzeczenia się mandatu, tak aby objął go Michał Osiński. Starania te nie powiodły się i Baćmaga pełnił mandat poselski do zakończenia kadencji. W trakcie pracy poselskiej na stanowisku wójta gminy Zakrzów zastępował go sekretarz gminy, w tym okresie powstały niedobory finansowe w gminie na łączną kwotę 11 000 złotych. Winą za te zaniedbania obciążono Baćmagę i 16 października 1929 wykluczono go z BBWR[1]. Po zakończeniu kadencji, na wniosek prokuratora Sądu Okręgowego w Radomiu z 9 grudnia 1929, został aresztowany pod zarzutem nadużyć finansowych i we wrześniu 1930 umieszczono go, wraz z innymi posłami, w twierdzy brzeskiej. Najprawdopodobniej w grudniu 1930 został wypuszczony na wolność[2].

W opinii niektórych współczesnych historyków zarzuty stawiane Baćmadze były sfingowane[2], zaś jego pobyt w twierdzy brzeskiej, wraz z posłami opozycji, miał być, w zamyśle władz, pokazem bezstronności. Pokaz ten miał świadczyć o tym, że sanacja z jednakową surowością, jak opozycję, traktuje także przedstawicieli swojego obozu politycznego[3]. Po zwolnieniu z aresztu Baćmaga wycofał się z życia publicznego[2].

W 1939, po wybuchu wojny, założył spółdzielnię – „Samopomoc Chłopską” i stanął na jej czele, należał także do AK. 7 sierpnia 1944 został, wraz z córką Zofią, aresztowany i najprawdopodobniej krótko potem rozstrzelany przez żandarmerię niemiecką[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Józef Baćmaga był żonaty z Marianną z domu Pudzianowska od 1918, mieli czworo dzieci. Córka Zofia – żona oficera AK Wita Modesta Szczepanowskiego – zginęła wraz z ojcem w 1944. Syn Kazimierz także zginął w 1944 w walce z Niemcami w Mniszku pod Radomiem. Pozostałymi synami Baćmagi byli Jan Tadeusz (1921–1970) i Romuald[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jacek Majchrowski: Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: BGW, 1994. ISBN 83-7066-569-1.
  2. a b c d e f Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I A-D. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998. ISBN 83-7059-392-5.
  3. Andrzej Garlicki: Przeciwników zamknąć, wybory wygrać. „Polityka” nr 36 (2520). [dostęp 2010-04-03].