Józef Bajerski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Bajerski
kapitan
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1800
Wronki

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1867
Auxerre

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Główne wojny i bitwy

powstanie listopadowe

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
Herb własny rodziny Bajerskich

Józef Bajerski herbu własnego (ur. 10 marca 1800 we Wronkach, zm. 17 listopada 1867 w Auxerre)[1][2] – kapitan, powstaniec, kawaler złotego Orderu Virtuti Militari[1][1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

1 maja 1822 r. jako kadet pułku piechoty liniowej (ppl.) wszedł do 7 ppl.[1]. W Szkole Podchorążych w Warszawie w stopniu starszego wachmistrza ppl. brał czynny udział w konspiracyjnych przygotowaniach i działaniach Nocy Listopadowej 29 listopada 1830 r.[1][2].

Służba wojskowa i powstanie listopadowe[edytuj | edytuj kod]

Odbył całą kampanię Powstania Listopadowego[1][2]. Awans na podporucznika otrzymał 9 grudnia 1830 roku[1]. Już 16 grudnia 1830 r. wszedł w skład 7 ppl.[1], a 13 czerwca 1831 r. został awansowany do stopnia porucznika i wszedł do 9 ppl.[1]. Do 7 ppl. został ponownie przeniesiony 22 lipca 1831 roku[1]. Niecały miesiąc później, bo 19 sierpnia 1831 roku, wszedł do 9 ppl.[1]. Do stopnia kapitana został awansowany 4 października 1831 roku[1][2]. Za swoje zasługi i bohaterską postawę w czasie Powstania Listopadowego otrzymał złoty Order Virtuti Militari[1]. 5 października 1831 r. przeszedł z generałem dywizji Maciejem Rybińskim do Prus[1].

Emigracja[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1831 r. w Elblągu zgłosił chęć wyjazdu do Francji[1][2]. Za swój udział w Powstaniu Listopadowym, 13 lutego 1832 r., zaocznie, został skazany na karę śmierci przez Najwyższy Sąd Kryminalny (NSK)[1]. Do Francji przybył 1 lipca 1832 r.[1][2]. Na początku należał do zakładu Bourges skąd w sierpniu 1833 r. przeszedł do zakładu Auxerre[1]. 6 października 1834 r. wystąpił w obronie ks. Adama Jerzego Czartoryskiego i gen. Henryka Dembińskiego[1][3][4]. W odpowiedzi otrzymał pisemne podziękowanie od gen. Henryka Dembińskiego[3]. Car Mikołaj I zamienił mu wyrok śmierci na wieczną banicję 16 września 1834 r.[1]. Także w 1834 roku, za udział w Powstaniu Listopadowym, majątek Józefa Bajerskiego we Wronkach został skonfiskowany[1]. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia 25 sierpnia 1835 r. przybył do szpitala Św. Ludwika w Paryżu[1]. W czerwcu 1837 r. leczył się u wód w Barèges[1]. We wrześniu 1839 r. znów przebywał w Paryżu na leczeniu[1]. W sierpniu 1843 r. udał się z Tarbes do Auxerre[1]. W 1844 r. nie mogąc zwalczyć tęsknoty za krajem i rodziną zapadł na chorobę psychiczną i został umieszczony w domu dla obłąkanych w Auxerre[1]. Zmarł w Auxerre 17 listopada 1867 roku. Zgodnie z tekstem zawiadomienia o jego śmierci w prasie polonijnej, towarzysze broni wyprawili mu godny pogrzeb na miejscowym cmentarzu[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego. T. 1. A–D. Warszawa: 1995, s. 160.
  2. ↑ a b c d e f g Rocznik Towarzystwa Historyczno–Literackiego. Paryż: 1867, s. 375.
  3. ↑ a b Henryk Dembiński: Do kapitana Józefa Bajerskiego. Paryż: 1834.
  4. ↑ Józef Bajerski: Au sujet du général Dembinski et J. B. Ostrowski. Imprimerie A. Pinard. Paris: 1834 / Biblioteka UW.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego. T. 1. A–D., Warszawa: 1995, s. 160.
  • Rocznik Towarzystwa Historyczno–Literackiego. Paryż: 1867, s. 375.
  • Henryk Dembiński: Do kapitana Józefa Bajerskiego. Paryż: 1834.
  • Józef Bajerski: Au sujet du général Dembinski et J. B. Ostrowski. Imprimerie A. Pinard. Paris: 1834 / Biblioteka UW.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Bajerski&oldid=69935643”