Józef Kozłowski (1892–1940)

Józef Kozłowski

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1892 Żytomierz
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	21 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Późniejsza praca	prezes Kółka Rolniczego
Odznaczenia

Józef Kozłowski (ur. 18 kwietnia 1892 w Żytomierzu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 18 kwietnia 1892 w Żytomierzu, w rodzinie Stanisława i Jadwigi z Puciłowskich. Ukończył gimnazjum w Żytomierzu i kursy rolnicze w Kijowie. Od 1914 służył w armii rosyjskiej. W 1917 zgłosił się do I Korpusu Polskiego w Rosji, przydzielony do 12 pułku strzelców polskich. Był członkiem POW w Żytomierzu.

Po odzyskaniu niepodległości i powrocie do kraju w 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 21 pułku piechoty, w szeregach którego walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, ranny pod Duniłowiczami.

W 1922 został przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Równe i posiadał przydział mobilizacyjny do 45 pułku piechoty. Na kapitana rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Po przejściu do rezerwy mieszkał we wsi Kurhany, pow. ostrogski, jako osadnik wojskowy. Był komendantem rejonowym Związku Rezerwistów w Zdołbunowie i prezesem Kółka Rolniczego. We wrześniu 1939 został zmobilizowany na terenie Okręgu Korpusu Nr II.

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3651 (1921)
• Krzyż Walecznych
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Amarantowa Wstążka

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 186, 503.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.