Józef Ojrzyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Ojrzyński
major saperów major saperów
Pełne imię i nazwisko

Józef Jan Ojrzyński

Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

do 1935, 1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Saperów

Stanowiska

II zastępca dowódcy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Jan Ojrzyński, także Oyrzyński-Lubicz (ur. 18 kwietnia 1889 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 kwietnia 1889 w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Antoniego i Bronisławy z Karpińskich[1][2][3][4]. W 1913 ukończył Instytut Elektrotechniczny w Tuluzie i uzyskał dyplom inżyniera elektryka[2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej[2]. W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w Dowództwie Twierdzy Dęblin, a w czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach XV batalionu saperów[2].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i pełnił służbę na stanowisku dowódcy XXX batalionu saperów w Brześciu[5][6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 39. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[7][8]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 14. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9][10]. We wrześniu 1924, po ukończeniu siedmiomiesięcznego Kursu doszkolenia oficerów saperów w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów, został przeniesiony do 10 pułku saperów w Przemyślu na stanowisko dowódcy XXII batalionu saperów[11][12]. W marcu 1925 został przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu Wydziału Zaopatrzenia[13]. W 1928 służył w Centralnej Składnicy Inżynierii[14][15]. W kwietniu 1929 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy kierownika Wojskowego Zakłdu Zaopatrzenia Inżynierii w Warszawie (później Kierownictwa Zaopatrzenia Technicznego)[15][16]. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony do Dowództwa Saperów na stanowisko pełniącego obowiązki II zastępcy dowódcy[17]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[18][2]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Stalowej 62[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli i przebywał w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[2]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[19].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Słownik odznaczonych Krzyżem i Medalem Niepodległości : Józef Jan Ojrzyński. Fundacja Obchodów 100 Rocznicy Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. [dostęp 2024-05-01].
  2. ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 393.
  3. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-01].
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-01].
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 345.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 890.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 231.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 907.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 170.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 829.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 90 z 5 września 1924, s. 505.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 816.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 27 marca 1925, s. 172.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583, 592.
  15. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 118.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 840.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 267.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 87.
  19. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  20. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  21. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  22. ↑ M.P. z 1933 r. nr 27, poz. 41.
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-01].
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 109.
  25. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-01].
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 248.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Ojrzyński&oldid=73677880”