Język enggano
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
700 (2010) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | eno | ||
| IETF | eno | ||
| Glottolog | engg1245 | ||
| Ethnologue | eno | ||
| BPS | 0060 6 | ||
| WALS | eno | ||
| Występowanie | |||
 Lokalizacja wyspy Enggano (kolor czerwony) | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język enggano – język austronezyjski używany na wyspie Enggano oraz na kilku pobliskich wyspach w Indonezji[1]. Według danych z 2010 roku posługuje się nim 700 osób[2].
Jego klasyfikacja i związki genetyczne z innymi językami nie zostały dobrze ustalone, przypuszczano, że jest językiem izolowanym z wpływami leksykalnymi o podłożu austronezyjskim[1]. Według innej propozycji (2015) jest to jednak język austronezyjski, ale znacząco odrębny od pozostałych przedstawicieli tej rodziny[3].
Nie odnotowano różnic dialektalnych[4]. Jest potencjalnie zagrożony wymarciem, jako że posługuje się nim niewielka społeczność[5]. Z danych Ethnologue (wyd. 19) wynika, że liczba użytkowników maleje, do czego przyczyniają się migracje ludności i zawieranie małżeństw mieszanych[1]. Wszyscy jego użytkownicy znają również język indonezyjski[2]. We wsiach centralnych (Meok, Apoho, Malakoni) pozostaje w stosunkowo intensywnym użyciu[6].
W języku enggano tworzy się poezję[1]. Badaniem enggano zajmował się Hans Kähler, który zebrał pewne dane gramatyczne i leksykalne oraz materiały tekstowe[6]. W 1987 roku wydano słownik Enggano-Deutsches Wörterbuch[7]. W języku indonezyjskim powstało opracowanie Morfologi dan sintaksis bahasa Enggano (1994)[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Enggano – grupa etniczna
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Enggano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-30] (ang.).
- ↑ a b Brendon Yoder: Enggano. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)]. (ang.).
- ↑ Owen Edwards, The Position of Enggano within Austronesian, „Oceanic Linguistics”, 54 (1), 2015, s. 54–109, DOI: 10.1353/ol.2015.0001, ISSN 0029-8115, OCLC 5861251748, JSTOR: 43897617 [dostęp 2021-08-18] (ang.).
- ↑ Nikelas, Rasyad i Semi 1994 ↓, s. 9.
- ↑ Nikelas, Rasyad i Semi 1994 ↓, s. 116.
- ↑ a b Gede Primahadi Wijaya Rajeg i inni, Retro-digitising the Enggano-German dictionary: Challenges and prospects, University of Oxford, 2023, DOI: 10.25446/oxford.22141190 (ang.).
- ↑ Hans Kähler: Enggano-Deutsches Wörterbuch. Berlin: D. Reimer, 1987, seria: Veröffentlichungen des Seminars für Indonesische und Südseesprachen der Universität Hamburg 14. ISBN 978-3-496-00178-2. OCLC 18191699. (niem.).
- ↑ Nikelas, Rasyad i Semi 1994 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Syahwin Nikelas, Halipami Rasyad, M. Arar Semi: Morfologi dan sintaksis bahasa Enggano. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1994. ISBN 979-459-422-9. OCLC 30908025. [dostęp 2023-06-01]. (indonez.).