Jacek Szczot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Szczot
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1965
Poznań

Prezes Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
Okres

od 3 czerwca 2006
do 22 marca 2009

Przynależność polityczna

Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe

Poprzednik

Jerzy Kropiwnicki

Następca

Marian Papis

Poseł III kadencji Sejmu
Okres

od 20 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Jacek Andrzej Szczot (ur. 31 stycznia 1965 w Poznaniu) – polski prawnik, polityk, samorządowiec i nauczyciel akademicki, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm III kadencji, w latach 2000–2001 sekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa, w 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, dyrektor Instytutu Elektrotechniki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1990 studia na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2005 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. Równość w dostępie do zatrudnienia w urzędach administracji publicznej[1]. Pracował w urzędzie miejskim w Lublinie, w 1992 został zatrudniony jako pracownik naukowy w Katedrze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych KUL. W 2003 objął stanowisko adiunkta w Katedrze Nauki Administracji, został też wykładowcą w Wyższej Szkole Kadr Menedżerskich w Koninie[1]. Opublikował monografię Urlopy. Komentarz (2006) oraz kilka artykułów naukowych.

W latach 1994–1998 zasiadał w lubelskiej radzie miejskiej. W latach 1997–2001 sprawował mandat posła III kadencji uzyskany z listy Akcji Wyborczej Solidarność. W rządzie Jerzego Buzka od 2000 do 2001 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa. W 2001 nie uzyskał reelekcji z ramienia AWSP[2]. Od 2005 do 2007 kierował radą nadzorczą MPK Lublin. Od sierpnia do listopada 2007 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego.

Przez kilkanaście lat należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, był m.in. prezesem tej partii. Został także wiceprzewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego. W kwietniu 2007 wszedł w skład rady politycznej Ligi Polskich Rodzin[3]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w tym samym roku bez powodzenia kandydował do Sejmu jako bezpartyjny z listy Prawa i Sprawiedliwości[4]. Po ponownej rejestracji ZChN objął w tym ugrupowaniu w marcu 2009 funkcję przewodniczącego rady naczelnej. W styczniu 2010 ZChN zostało ostatecznie wyrejestrowane. W listopadzie 2017 Jacek Szczot wraz z ChRS współtworzył partię Porozumienie, zasiadając w jej zarządzie krajowym[5]. W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia startował do sejmiku lubelskiego jako kandydat tej partii z listy PiS[6]. Był też dyrektorem Instytutu Elektrotechniki[1]. W 2021 zrezygnował z członkostwa w Porozumieniu. W październiku 2023 objął zwolniony mandat w sejmiku VI kadencji, zostając radnym niezrzeszonym[7].

W 2008 przedstawiono mu zarzuty popełnienia oszustw w związku z pobieraniem bonów paliwowych[8]. W lutym 2012 został za to nieprawomocnie skazany na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na dwuletni okres próby oraz na 10 tys. zł grzywny[9]. Wyrok ten na skutek apelacji został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. W 2016 Jacek Szczot został prawomocnie uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dr Jacek Szczot, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-10-31].[martwy link]
  2. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2023-10-31].
  3. Byli liderzy ZChN weszli do LPR. wprost.pl, 18 kwietnia 2007. [dostęp 2010-08-08].
  4. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2010-08-08].
  5. Tomasz Maciuszczak: Senatorowie z Lubelskiego we władzach nowej partii Jarosława Gowina. dziennikwschodni.pl, 7 listopada 2017. [dostęp 2017-11-07].
  6. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-04-05].
  7. Powyborcze zmiany w sejmiku. Nowi radni i nowy szef klubu PO. dziennikwschodni.pl, 31 października 2023. [dostęp 2023-10-31].
  8. B. minister J. Kaczyńskiego się broni: To kampania oszczerstw. gazeta.pl, 29 grudnia 2008. [dostęp 2010-08-08].
  9. Wiceminister z czasów PiS skazany za wyłudzenie. wprost.pl, 7 lutego 2012. [dostęp 2012-02-07].
  10. Jacek Szczot uniewinniony. radio.lublin.pl, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]