Jan Dąbrowski (porucznik)

Jan Dąbrowski
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1891 ; Lublin
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1974 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	7 pułk Ułanów Lubelskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Dąbrowski (ur. 12 czerwca 1891 w Lublinie, zm. 16 sierpnia 1974 w Warszawie) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Lublinie w rodzinie Piotra i Feliksy z Winnickich. Absolwent politechniki w Wiedniu i politechniki we Lwowie^[1]. W okresie studiów był członkiem Związku Strzeleckiego Od 1914 w Legionach Polskich. Ukończył szkołę oficerską w Ostrołęce. Po kryzysie przysięgowym został aresztowany. W czerwcu 1920 wstąpił jako ochotnik do odrodzonego Wojska Polskiego z przydziałem do 7 pułku ułanów. W składzie macierzystego oddziału walczył w wojnie polsko-bolszewickiej^[1]. Za wielokrotnie okazywaną odwagę i bohaterstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po wojnie zdemobilizowany w stopniu podporucznika. Od 1921 pracował w Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie, początkowo jako inżynier warsztatowy, później został dyrektorem Fabryki, a w latach 1934–1937 w Państwowych Zakładach Inżynierii w Warszawie. W latach 1937–1939 był dyrektorem Zakładów w Starachowicach. W okresie II wojny światowej przebywał w Wielkiej Brytanii pracując w brytyjskim przemyśle lotniczym w Coventry i w Ministerstwie Prac Kongresowych w Londynie. Po wojnie powrócił do Polski i w latach 1946–1949 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Motoryzacyjnego, a następnie w Biurze Projektowania Zakładów Przemysłu Metalowego i Elektrotechnicznego w Warszawie^[1].

Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu w Rusinowie.

Żonaty od 1922 z Emilią Kobylańską, dzieci: Barbara (ur. 1923), Janina (ur. 1926) i Krzysztof (ur. 1928)^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5417)^[2]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Krzyż Niepodległości^[2]
Krzyż Walecznych^[2]
Złoty Krzyż Zasługi^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Polak (red.) 1991 ↓, s. 30.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polak (red.) 1991 ↓, s. 20.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFPolak_(red.)199130-1] Polak (red.) 1991 ↓, s. 30.

[CITEREFPolak_(red.)199120-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polak (red.) 1991 ↓, s. 20.

[1]

[2]