Jan Jabłoński (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Jabłoński
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1919
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1999
Białystok

Zawód, zajęcie

działacz komunistyczny i partyjny

Stanowisko

poseł do Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), I sekretarz KW PZPR w Szczecinie (1951–1952), poseł na Sejm PRL I kadencji (1952–1956), I sekretarz KW PZPR w Białymstoku (1955–1956)

Partia

PPR, PZPR

Jan Jabłoński (ur. 20 marca 1919 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 11 listopada 1999 w Białymstoku[2]) – polski działacz komunistyczny i partyjny, poseł na Sejm PRL I kadencji, I sekretarz Komitetów Wojewódzkich PZPR w Szczecinie i Białymstoku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Małgorzaty, z zawodu hutnik szkła. W młodości należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W latach 1945–1947 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej z rekomendacji Związku Walki Młodych[3]. Od 1945 członek Polskiej Partii Robotnicznej, następnie od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Delegat na I i II Kongres PPR, Kongres Zjednoczeniowy oraz II Kongres PZPR. W ramach Polskiej Partii Robotniczej był I sekretarzem Komitetu Miejskiego w Piotrkowie Trybunalskim (1945), a także członkiem Komitetu Wojewódzkiego w Łodzi i Komitetu Łódzkiego. Zajmował też stanowisko szefa wojewódzkiego oddziału Związku Walki Młodych w Piotrkowie Trybunalskim i Łodzi oraz w mieście Łodzi[1].

Od 1 listopada 1951 do 1 maja 1953 (lub od 21 września 1951 do 29 listopada 1952) pozostawał I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie. Później związany z Komitetem Łódzkim PZPR, gdzie został członkiem egzekutywy (1952–1955) i sekretarzem (od 29 listopada 1952 do 9 września 1955). Od 12 września 1955 do 31 października 1956 I sekretarz KW PZPR w Białymstoku, złożył dymisję na fali odwilży październikowej (przyjęto ją dopiero za drugim razem)[4]. Od 1954 zastępca członka Komitetu Centralnego partii (wg innych źródeł członek[5] Komitetu Centralnego)[1]. W latach 1952–1956 zasiadał w Sejmie PRL z okręgu Stargard Szczeciński[3].

Pochowano go na Cmentarzu Miejskim w Białymstoku przy ul. Wysockiego[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1983 wyróżniony Pamiątkowym Medalem z okazji 40 rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-06-09].
  2. Informacje o zgonie. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-06-09].
  3. a b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2021-06-09].
  4. Marek Kietliński: 24 października 1956. Archiwum Państwowe w Białymstoku. [dostęp 2021-06-09].
  5. Marek Kietliński, Artur Pasko: Na Fali Października 1956 roku. Białostocczyzna w świetle dokumentów archiwalnych. Białystok: Prymat, 2006, s. 41. ISBN 83-60534-47-0.
  6. Informacje o pochówku. grobonet.com. [dostęp 2021-06-09].
  7. Uhonorowani pamiątkowymi medalami /w/ „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3