od 2022-09 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → zweryfikować niektóre informacje, co najmniej dzieci i żona. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
25 stycznia1396 – jest wraz z najwyższymi dostojnikami państwowymi świadkiem na dokumentach Władysława Jagiełły dla królowej Jadwigi, na mocy których otrzymała ona w wianie ziemię kujawską i ruską oraz 2000 grzywien na żupach bocheńsko-wielickich,
1396 – w połowie tego roku dochodzi do sporu o granicę Słupczy i Dwikozów z awanturnikiem Grotem ze Słupczy[d]. Ruiny zamku w Ossolinie zbudowanego w roku 1633 przez Jerzego Ossolińskiego[e] Podczas tego sporu z rąk awanturnika poniósł śmierć kasztelan Jan Ossoliński. Kasztelanię wiślicką jeszcze tego samego roku objął Piotr Rpiszka
Przed rokiem 1419 odżyły dawne spory Ossolińskich z awanturniczym Grotem ze Słupczy. Za wyrządzone szkody i podpalenie oskarżyli go synowie Jana Ossolińskiego: Jan, kasztelan radomski i Mikołaj, kasztelan wiślicki i wojnicki. Grot obronił się przed sądem przysięgą, a król przeprowadził w roku 1422 między zwaśnionymi jednanie pod zakładem 1000 grzywien[f].
↑Według tradycji rodzinnej Jan Ossoliński oddał królowi znaczne zasługi w chrystianizacji Litwy, za co ten nadał mu miasto Wojsław (niezidentyfikowane) z kilkoma wsiami w ziemi krakowskiej
↑Budowla istniała do 1816 roku, w którym to ówczesny dziedzic Antoni Ledóchowski kazał wysadzić zamek w powietrze w nadziei odnalezienia rzekomych skarbów
↑Syn zabójcy Jana Ossolińskiego Łukasz Grot ze Słupczy herbu Rawicz (zm. 1471) był również człowiekiem bardzo gwałtownym, był znienawidzony przez szlachtę i włościan
Polski Słownik Biograficzny, 1979, t. 24, s. 400 – 401; w nim: Ossoliński Jan (zm. 1396) (Franciszek Sikora, s. 400), Ossoliński Jan (zm. 1436) (Franciszek Sikora, s. 400-401), Ossoliński Jan (zm. 1504) (Franciszek Sikora, s. 401-402)