Jan Pałyga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Piotr Pałyga
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1930
Gdeszyn

Data śmierci

13 grudnia 2021

Wyznanie

chrześcijańskie

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (Pallotyni)

Prezbiterat

11 czerwca 1959

Jan Piotr Pałyga (ur. 9 stycznia 1930 w Gdeszynie, zm. 13 grudnia 2021) – polski ksiądz pallotyn, pisarz, dziennikarz, duszpasterz, rekolekcjonista i egzorcysta.

Święcenia kapłańskie przyjął 11 czerwca 1959 w Ołtarzewie z rąk bp. Zygmunta Choromańskiego. W 1964, uzyskał tytuł magistra historii na KUL-u. W latach 1972-1981 pełnił urząd wiceprowincjała Prowincji Chrystusa Króla księży pallotynów w Polsce. Zainteresowany losem Polaków na Wschodzie został w 1990 r. wybrany przez przełożonych członkiem pallotyńskiej Komisji ds. Katolików na terenach byłego ZSRR. W latach 90. ubiegłego stulecia wspierał rozwój Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (księży pallotynów) na Ukrainie, organizując pomoc materialną i duchową dla jej mieszkańców. W latach 1982–1997 był redaktorem naczelnym „Królowej Apostołów”. Obok „Królowej Apostołów”, ks. Jan Pałyga przyczynił się do wznowienia wydawania miesięcznika dla dzieci pt. „Mały Apostoł” oraz dla młodzieży pt. „Być sobą”.

Grób ks. Jana Pałygi na Cmentarzu Bródnowskim.

Działalność wydawniczą ks. J. Pałyga łączył z kulturalno-oświatową. Jest autorem ponad 60 pozycji książkowych, w tym słynnej serii popularyzującej pracę misjonarzy w Afryce i Ameryce Pd. oraz duszpasterzy na Kresach Wschodnich. Autorstwa ks. J. Pałygi jest również szereg książek skierowanych do młodzieży, w których na zasadzie pytań i odpowiedzi autor dotyka najbardziej palących problemów życia religijnego i społecznego w Polsce końca XX w.

Oddzielną kartą w życiorysie ks. J. Pałygi stała się troska o ludzi z szeroko rozumianego „marginesu”. W czasach, gdy był jeszcze duszpasterzem w Gdańsku nawiązał kontakty ze środowiskiem twórców kultury oraz z „niewierzącymi”, dla których następnie organizował spotkania dyskusyjne. W latach 80. objął w Warszawie opieką małżeństwa niesakramentalne, co zainicjowało powstanie „Centrum Pomocy Duchowej” przy ul. Skaryszewskiej 12, w którym szukają pomocy małżeństwa i rodziny w kryzysie („Stowarzyszenie Trudnych Małżeństw – SYCHAR”,) osoby uzależnione, osoby opuszczone lub odtrącone przez bliskich, skazane na życie w samotności (tzw. „piąty świat”). Działalność Centrum Pomocy Duchowej wykracza dziś daleko poza granice Warszawy. Warsztaty i spotkania organizowane są na terenie całej Polski oraz poza granicami.

W 2009 za wybitne zasługi w działalności na rzecz osób potrzebujących pomocy został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Pochowany w kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 71A-1)[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Liczne artykuły m.in. w: „Królowej Apostołów”, „Naszej Rodzinie”, „Communio”, „Tygodniku Powszechnym”, „Naszym Prądzie”. Jan Pałyga publikował także pod pseudonimami: ks. Piotr, ks. Jerzy Bohun i Piotr Wiejski.

Zmarł 13 grudnia 2021.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Odznaczenia z okazji Dnia Pracownika Socjalnego. prezydent.pl, 20 listopada 2009. [dostęp 2009-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 listopada 2009)].
  2. Śp. ks. Jan Pałyga SAC (1930-2021) [online], waw.pallotyni.pl, 15 grudnia 2021 [dostęp 2022-01-19].