Jan Targowski (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Targowski
major major
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1893
Franciszków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski

Jednostki

2 Pułk Saperów Kaniowskich
7 Pułk Saperów Wielkopolskich
30 Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Jan Targowski (ur. 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, zm. ?[a]) – major saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, w ówczesnym powiecie błońskim guberni warszawskiej, w rodzinie Bronisława i Róży z Adamaszków[2].

W 1918 walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji. Za czyny męstwa został później odznaczony Orderem Virtuti Militari[3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Grupie Inżynieryjnej Nr 4, a jego oddziałem macierzystym był 2 Pułk Saperów Kaniowskich w Puławach[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 52. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. W 1923 był przydzielony z 2 psap. do Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W 1924 został przeniesiony do 7 Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu[8]. Później został przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych MSWojsk. w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 psap. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]. W tym samym miesiącu został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony służbowo z 1 Okręgowego Szefostwa Saperów[11] do 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa saperów[12]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Szefostwa Inżynierii Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa[13][14]. Z dniem 30 czerwca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Po zakończeniu służby wojskowej przeniósł się do Warszawy i zamieszkał przy ul. A. Mickiewicza 14 m. 1[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach jest pochowany Jan Targowski. Brak daty urodzenia i daty zgonu uniemożliwia powiązanie osoby pochowanej z bohaterem artykułu. W tym samym grobie (kwatera A8, rząd 1, grób 11) pochowana jest Stanisława Targowska zm. 31 grudnia 1977[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Wojskowy. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2021-06-30]..
  2. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-06-30]..
  3. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 458.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 203.
  5. Spis oficerów 1921 ↓, s. 337, 915.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 231.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 876, 907.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 810, 830.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 120.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 111.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583, 594.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 129.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 237.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 481.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932, s. 362.
  16. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  17. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]