Janiszewko
53°54′12″N 18°42′31″E/53,903333 18,708611| wieś | |
 Remiza OSP w Janiszewku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
112 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-130[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GTC |
| SIMC |
0168774 |
Położenie na mapie gminy Pelplin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tczewskiego  | |
| 53°54′12″N 18°42′31″E/53,903333 18,708611[1]
| |
Janiszewko (do 1945 niem. Neu-Janischau) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Pelplin przy drodze wojewódzkiej nr 230.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1067006 | Wybudowanie | osada |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Janiszewko jest dawną wsią włościańską położoną na lewym brzegu rzeki Wierzycy, ulokowaną w 1870 roku, liczącą około 20 domów mieszkalnych i 184 mieszkańców. We wsi działa ochotnicza straż pożarna.
Obiekty o wartościach kulturowych
- Budynek mieszkalny nr 4
Zbudowany około 1890 roku, o formie architektonicznej analogicznej jak dom przy ulicy Mickiewicza nr 20 w Pelplinie. Usytuowany we wschodniej pierzei drogi, murowany z cegły, o licowanych elewacjach. Na planie prostokąta, parterowy, z częściowo mieszkalnym poddaszem w dwuspadowym dachu i frontową wystawką na przedłużeniu pozornego ryzalitu. Elewacje dzielone ceglanym fryzem nad parterem oraz z wyjątkiem szczytu, w partii okapu. Elewacja frontowa symetryczna, 5-osiowa, z 2-osiowym ryzalitem pozornym, zwieńczonym trójkątnym szczytem ze sterczynami.
- Budynek mieszkalny nr 17
Wzniesiony na początku XX wieku, o charakterze podmiejskiej willi, usytuowany na zachodniej pierzei ulicy, w głębi posesji. Murowany z cegły, otynkowany, z tynkową dekoracją. Na planie prostokąta, z werandą od strony południowej i dobudówką od zachodu. Parterowy, z częściowo mieszkalnym poddaszem w naczółkowym dachu, od frontu z wystawką powyżej pozornego ryzalitu. Elewacje z profilowanymi gzymsami wydzielającymi cokół i parter budynku. Wszystkie okna w gładkich, tynkowych opaskach, frontowe z płycinami pod parapetem i gzymsami odcinkowymi w nadprożach. Elewacja frontowa 7- osiowa, w obrębie pozornego ryzalitu, na parterze, otwór drzwiowy ujęty wąskimi okienkami, powyżej dwa okna oraz okienko koliste pod naczółkiem dachu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 43896
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 365 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Janiszewko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 403.
