Jaskinia Krasnogórska
48°37′05″N 20°35′15″E/48,618056 20,587500.jpg) W Jaskini Krasnogórskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Położenie |
Kras Słowacko-Węgierski |
| Długość |
1550[1] m |
| Wysokość otworów |
305 m n.p.m. |
| Data odkrycia |
1964 |
| Ochrona i dostępność |
narodowy pomnik przyrody, udostępniona do zwiedzania |
Położenie na mapie kraju koszyckiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
| 48°37′05″N 20°35′15″E/48,618056 20,587500
| |
.jpg)
Jaskinia Krasnogórska, Jaskinia Krásnohorská (słow. Krásnohorská jaskyňa) – jaskinia krasowa w Krasie Słowacko-Węgierskim na Słowacji.
Położenie jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znajduje się w północnych zboczach Płaskowyżu Silickiego, na terenie wsi Krásnohorská Dlhá Lúka, ok. 6 km na południowy wschód od Rożniawy. Naturalny wylot jaskini znajduje się na wysokości 305 m n.p.m. Według stanu na 1 marca 2016 r. długość znanych korytarzy wynosi 1550 m[1].
Historia odkrycia[edytuj | edytuj kod]
Rozległy system jaskiniowy został odkryty w 1964 r., kiedy grupa speleologów z Rożniawy przedostała się do podziemi przez wylot wielkiego Krásnohorskiego Wywierzyska (słow. Krásnohorská vyvieračka, węg. Buzgó) o wydajności 414 litrów wody na sekundę, obniżając w nim sztucznie poziom wody o 2 m. Później przebite zostało nowe (obecne) wejście.
Geneza i morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia ma charakter fluwiokrasowy. Posiada rozległą sieć korytarzy pochodzenia rzecznego, aktywny w dalszym ciągu podziemny tok wodny długości ok. 1 km i przestronne sale z bogatą szatą naciekową oraz dwoma podziemnymi jeziorkami. Tzw. Wielki Kanion (słow. Veľký kaňon), wymyty w dolomitach guttensteinskich, osiąga średnią wysokość 12 m i długość 180 m. Tzw. Sala Abonyiego (słow. Abonyiho dóm), z unikatowymi naciekami koralitowymi o kształcie kalafiorów, ma wymiary 30 × 40 m i wysokość 40 m.
W największej komorze jaskini, zwanej Salą Olbrzymów (słow. Sieň obrov), znajduje się wysoki na 32,7 m Kvapeľ rožňavských jaskiniarov – ogromny stalagmit o podstawie średnicy 14 m, nazwany tak na cześć jego odkrywców, speleologów z Rożniawy. Jest to największy stalagmit w jaskiniach w Europie Środkowej i największy znany z umiarkowanej strefy klimatycznej[2]. Został on swego czasu wpisany do Księgi rekordów Guinnessa jako największy stalagmit świata, co nie jest prawdą - w jaskiniach cieplejszych stref klimatycznych, w których intensywność narostu nacieków jaskiniowych jest znacznie większa, znaleziono stalagmity o wysokości do 70 m[2]. Masa krasnogórskiego stalagmitu szacowana jest na ok. 2000 ton, a roczny przyrost masy od ok. 130–150 kg do nawet 200 kg[2]. Jest on więc stosunkowo młody. Jego wiek określono dzięki badaniom fragmentów starszego stalagmitu, który w przeszłości stał w tym miejscu, a obecnie leży w kawałkach na dnie jaskini. Metodą datowania radiowęglowego (14C) określono, że stary stalagmit runął 12 900 ± 1500 lat temu, a więc w okresie zwanym późnym glacjałem, być może na przełomie interstadiału Bölling/Allerød i zimnego młodszego dryasu[2].
Zwiedzanie jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest obecnie udostępniona do ograniczonego zwiedzania turystycznego. Zwiedzający muszą posiadać obuwie górskie, przebierają się też w specjalne kombinezony i otrzymują kaski z oświetleniem. Zwiedzanie odbywa się w grupach 4-10 osobowych pod opieką przewodników. Trasa zwiedzania liczy 450 m długości i prowadzi do wspomnianego wielkiego stalagmitu. Uczestnicy pokonują ją m.in. po drewnianych kładkach ponad płynącym w jaskini potokiem oraz po moście linowym rozpiętym nad podziemnym jeziorkiem.
Ochrona jaskini[edytuj | edytuj kod]
Od 1972 r. jaskinia została objęta ochroną jako pomnik przyrody (słow. chránený prírodný výtvor). Obecnie ma status narodowego pomnika przyrody (słow. národna prírodna pamiatka). Dodatkową ochronę stanowi pasmo ochronne o powierzchni ok. 200 ha, obejmujące zasadniczy obszar naturalnej alimentacji sieci wodnej jaskini, w tym wspomnianego stalagmitu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barański Mirosław J.: Jaskinia, płanina i dziewczyna, w: „Gazeta Górska” R. XVII, nr 11 (76), jesień 2011. Wyd. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie, s. 44-47.
- Ďurček Jozef a kolektív: Slovenský kras. Turistický sprievodca ČSSR, č. 41, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1989, ISBN 80-7096-020-5.
- Stankovič Jaroslav: Krásnohorská jaskyňa, w: „Krásy Slovenska” R. 82, nr 5-6/2005, s. 26-27.
- Stankovič Jaroslav, Cílek Václav i in.: Krásnohorská jaskyňa Buzgó, wyd. Regionálna rozvojová agentúra Rožňava, 2005, ISBN 80-89086-02-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona jaskini. krasnohorskajaskyna.sk. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-20)]. (słow. • ang. • pol.)