Jef Ulburghs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jef Ulburghs
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1922
Zolder

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 2010
Zolder

Zawód, zajęcie

polityk, kapłan

Jef Ulburghs (ur. 9 czerwca 1922, zm. 31 sierpnia 2010 w Zolder[1]) – belgijski kapłan, polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jef Ulburghs studiował na uczelni im. św. Józefa w Beringen, następnie wstąpił do seminarium w Liège i w 1947 przyjął święcenia kapłańskie od biskupa Kerkhofsa. Początkowo przydzielono go do parafii w Grâce-Hollogne, na przedmieściach Liège. Następnie przeniesiony został do Berleur, gdzie w początkowo pełnił funkcję Wikariusza w parafii św. Remigiusza, a w dalszej kolejności Proboszcza w parafii pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożycielki (1947–1961). W 1969 wrócił do Limburgii, w czasie gdy prowincja ta oddzieliła się od Liège i stała się diecezją. Tam, w parafii Zwartberg, we wczesnych latach 70., walczył u boku górników, przeciwstawiając się zamykaniu kopalń. Był także zastępcą sekretarza komisji diecezjalnej „Justice et Paix” (pl. „Sprawiedliwość i pokój”)[1].

W 1971 wyjechał do Santiago na międzynarodową konferencję UNCTAD (Konferencja Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju). Tam był głównym inicjatorem strajku głodowego, relacjonowanego przez międzynarodowe media[1].

Główna działalność polityczna Jefa Ulburghsa przypadała na lata 80. i 90. XX wieku. Od 1982 był radnym gminy Genk. W 1984 roku z ramienia Partii Socjalistycznej uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego i sprawował go do 1989[1]. W 1991 dołączył do partii „Agalev” (flamandzkiej partii politycznej, która w 2003 zmieniła nazwę na Groen[3]) i wybrany został na senatora. W 1994 roku zrezygnował z tego stanowiska i ponownie został wybrany do Rady Miasta Genk, w której zasiadał do końca 1995. W tym samym roku zakończył swoją działalność polityczną[1].

W 2005 opublikował pracę doktorską na Katolickim Uniwersytecie w Louvain-la-Neuve na temat subsydiarności[1].

Ulubionymi tematami Jefa Ulburghsa były obrona mniejszości, imigrantów i górników. Angażował się w wiele działań w Salwadorze i Nikaragui, podczas wojen domowych w Ameryce Środkowej, w Palestynie, na Bliskim Wschodzie, jak również w Afryce Południowej[1].

Zmarł w wieku 88 lat po krótkiej chorobie[3].

Funkcje pełnione w Parlamencie Europejskim[edytuj | edytuj kod]

Zasiadając w Parlamencie Europejskim Jef Ulburghs był:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Ulburghs Jef (1922-2010) – MOC de Liège [online], mocliege.be [dostęp 2018-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-23] (fr.).
  2. Mort de Jef Ulburghs que la Wallonie avait "éveillé à la vie" [online], www.larevuetoudi.org [dostęp 2018-07-23] (fr.).
  3. a b Décès de l'ancien sénateur Jef Ulburghs, „RTBF Info”, 1 września 2010 [dostęp 2018-07-23] (fr.).
  4. Jef L.E. ULBURGHS – Profil na stronie Parlamentu Europejskiego [online], www.europarl.europa.eu [dostęp 2018-07-23] (pol.).