Jerzy Hojarczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Hojarczyk
„Biały”
Ilustracja
major intendent major intendent
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1894
Wieliczka

Data śmierci

5 stycznia 1951

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
5 Pułk Piechoty
Dep. Int. MSWojsk.

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Bitwa pod Łowczówkiem
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - pięciokrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka „Za wierną służbę”
Multimedia w Wikimedia Commons
Jerzy Hojarczyk w mundurze sierżanta w 1914

Jerzy Mieczysław Hojarczyk, ps. „Biały” (ur. 10 kwietnia 1894 w Wieliczce, zm. 5 stycznia 1951[1]) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana – urzędnika magistratu w Wieliczce, i Stefanii z Bretschneiderów. Od roku 1904 uczęszczał do gimnazjum w Podgórzu a następnie do III Gimnazjum w Krakowie gdzie w 1912 zdał maturę[2]. Został studentem prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1912–1914 był członkiem Związku Strzeleckiego w Wieliczce.

7 sierpnia 1914 znalazł się jako sierżant w grupie 37 członków Związku Strzeleckiego włączonego w skład 1 kompanii V batalionu I Brygady Legionów Polskich. 25 grudnia 1914 został poważnie ranny w obie ręce i bark w bitwie pod Łowczówkiem. Od 26 grudnia 1914 do 17 marca 1917 znajdował się w rosyjskiej niewoli w obozie jenieckim w Samarze. Po powrocie najpierw w macierzystej jednostce a następnie od 17 listopada 1918 jako kapitan w 5 pułku piechoty.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w baonie zapasowym 5 pp Leg., a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie-Powązkach[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 137. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1[4]. W następnych latach pełnił służbę w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 1[5][6]. W latach 1928–1934 pełnił służbę w 2 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Lublinie[7][8]. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika referatu[9]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. Od 15 listopada 1935 obowiązki służbowe łączył ze społeczną funkcją skarbnika Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[11]. W 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu zaopatrzenia Wydziału Kwaterunkowego[12]. W tym samym roku opublikował pracę Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim 1912–1914.

We wrześniu 1939 roku został internowany w Rumunii[13], a w marcu 1941 roku przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten. 17 września następnego roku został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel[14].Tu w 1947 roku dostał wylewu krwi do mózgu. Tego jeszcze roku powrócił do Polski zmarł w 1951[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ data śmierci w Bazie Nekrologów Warszawskich
  2. ↑ lista absolwentów 1883–1939
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 488, 653, tu jako Jerzy Ezechiel Hojarczyk-Biały.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 382.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 78, 1277, 1317.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 42, 1160, 1198.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 774, 790.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 316, 456.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 270.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 72.
  11. ↑ Sprawozdanie Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej w Lublinie za Rok 1935 wyd. Lublin 1936 s.6
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 440.
  13. ↑ Jadwiga Duda, W 90-tą rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918–2008) udział Wieliczan w walce o niepodległość [w:] „Biuletyn Wielicki”, z. 76, wyd. 2008, s. 13.
  14. ↑ Straty ↓.
  15. ↑ Lilianna Lipka, Legioniści w niewoli, [w:] „Kurier Tuchowski” nr 12 (86), wyd. grudzień 2019, s. 8–9.
  16. ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 81.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  19. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 316.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Hojarczyk&oldid=71684979”