Jerzy Kryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Kryński
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1903
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1989
Warszawa

profesor zwyczajny nauk technicznych
Specjalność: elektroenergetyka
Alma Mater

Technische Hochschule zu Danzig

Profesura

nadzwyczajny – 1955, zwyczajny – 1969

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Jerzy Julian Kryński (ur. 16 stycznia 1903 w Warszawie, zm. 21 stycznia 1989 tamże) – polski elektroenergetyk, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 stycznia 1903 w Warszawie[1][2]. W latach 1922–1935 studiował na Technische Hochschule zu Danzig[3], należał do Polskiej Korporacji Akademickiej „Helania”[4]. W czasie przerwy w studiach pracował w Miejskich Zakładach Elektrycznych w Gdyni, gdzie stworzył i nadzorował projekt elektryfikacji Gdyni. Po studiach pracował w zakładach AEG w Katowicach, a później jako zastępca szefa Wydziału Budowy Turbin w Stalowej Woli.

W czasie okupacji niemieckiej działał w AK[2].

W 1955 został profesorem nadzwyczajnym, kierował Katedrą i Zakładem Przyrządów Rozdzielczych[5]. Od 1965 kierował Katedrą Aparatów Elektrycznych, w 1968 został wybrany na członka komisji do spraw przewodów doktorskich[6]. Zasiadał w komisji konkursowej studenckich stypendiów naukowych oraz w komisji opiniującej materiały szkoleniowe i skrypty z zakresu elektryki[7]. W 1969 został profesorem zwyczajnym na Politechnice Warszawskiej, od 1970 był związany zawodowo z Instytutem Wysokich Napięć PW. Należał do Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk[8].

Był mężem Haliny Romany z Królikowskich (1910–1987).

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 95-1-11)[1][9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]