Johann Wilhelm Hertel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johann Wilhelm Hertel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 października 1727
Eisenach

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 1789
Schwerin

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

kompozytor, klawesynista

Johann Wilhelm Hertel (ur. 9 października 1727 w Eisenach, zm. 14 czerwca 1789 w Schwerinie[1][2][3][4]) – niemiecki kompozytor i klawesynista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, Johann Wilhelm Hertel (1699–1754), był kompozytorem i skrzypkiem[2]. Uczył się u Johanna Heinricha Heila, jednego z uczniów J.S. Bacha i mając już 12 lat towarzyszył ojcu w koncertach, akompaniując mu na klawesynie[1][2]. W latach 1742–1743 był uczniem Carla Höckha, kapelmistrza w Zerbst[1]. Od 1744 do 1753 roku działał jako skrzypek i klawesynista na dworze książęcym w Strelitz[2]. Utrzymywał kontakt z C.P.E. Bachem oraz Franzem Bendą[1][3]. Od 1754 roku był nadwornym kompozytorem w Schwerinie[2][3]. W 1770 roku otrzymał tytuł radcy dworu[1][4].

Skomponował m.in. mszę, 5 pasji, 12 kantat świeckich i 11 kantat religijnych, 40 arii koncertowych, 60 pieśni, 3 motety, 3 opracowania psalmów w języku niemieckim, 63 symfonie, 15 koncertów na instrument klawiszowy, 31 koncertów na pozostałe instrumenty, 3 partity, 5 triów, 19 sonat skrzypcowych, 30 sonat na instrument klawiszowy[4]. Był ponadto autorem czterech traktatów teoretycznych[4] oraz dwóch dzieł autobiograficznych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 198–199. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1548–1549. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 379. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 272–273. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]