Juan Anchieta
 Catedral del Salvador de Zaragoza, ołtarz w kaplicy Archaniołów Michała, Gabriela i Rafaela z rzeźbami Juana Anchiety. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Juan de Anchieta, (ur. ok. 1540, zm. 1588) – hiszpański rzeźbiarz doby renesansu i autor dekoracji. Nie należy mylić go z innym Juanem de Ancheta, XV-wiecznym kompozytorem.
Zasłynął jako twórca głównych ołtarzy w kościołach (m.in. w Zumaya, Asteazu). Jego dzieła wykonane w drewnie i alabastrze zdobiły kościoły na terenie dzisiejszego Kraju Basków, La Rioja i Aragonii.
Prawdopodobnie studiował we Włoszech, gdyż jego dzieła zdradzają wpływ włoskich mistrów takich jak Michał Anioł, jednak nie potwierdzają tego żadne źródła. Około 1565 r. przybywał w Valladolid. Uważa się, że wkrótce potem udał się do Briviesca aby pomagać Gasparowi Becerra przy nastawie ołtarzowej dla kościoła w konwencie Santa Clara. Styl Anchety wykazuje wpływ manieryzmu Becerra połączonego z klasycyzmem rzeźb z Rzymu.
Możliwe, że pracował z Becerrą także w 1558 r. przy ołtarzu w katedrze w Astordze. Później pracował w okolicach Valladolid i Burgos. Rzeźbiarz Juan de Juni w swoim testamencie wyznaczył go jako jedynego artystę, który może dokończyć jego ołtarz Santa María de Mediavilla w Medina de Rioseco (jednak pracę tę wykonał Esteban Jordán).
W 1571 r. wykonał figury dla ołtarza w kaplicy Archaniołów Michała, Gabriela i Rafaela w Katedrze w Saragossie, zlecone przez bogatego finansistę Gabriela Zaporta[1].
W latach 1575-78 pracował w Kaplicy Trynitarskiej w Katedrze w Jaca, do której wykonał figurę Boga Ojca inspirowaną Mojżeszem Michała Anioła.
Około 1577 r. wykonał dla Katedry w Pampelunie rzeźbę Chrystusa ukrzyżowanego uważaną za jedno z najważniejszych przedstawień ukrzyżowania z XVI wieku[2].
Jego uczniem był pochodzący z Nawarry Pedro González de San Pedro.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Guillermo Fatás: Guía Histórico-Artística de Zaragoza. Saragossa: Urząd Miasta w Saragossie, 2008, s. 147-148. ISBN 978-84-7820-948-4.
- ↑ V. A.: La catedral de Pamplona. Torres de Elorz: Caja de Ahorros de Navarra, 1994, s. 33. ISBN 84-87120-23-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994, s. 139. ISBN 83-85719-07-5.