Karabin maszynowy wz. 37
 Karabin maszynowy wz. 37 w przedniej kabinie PZL.37 Łoś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Państwowa Fabryka Karabinów w Warszawie |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1935–1937 |
| Produkcja |
1937–1939 |
| Wyprodukowano |
339 egz. (dla lotnictwa polskiego) |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,92 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
talerzowy, 91 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1080 mm (z tłumikem płomieni) |
| Długość lufy |
611 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
7 kg |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
1100 strz/min |
Lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37. Znany również jako „Szczeniak” – polski lotniczy karabin maszynowy przeznaczony do montażu na stanowiskach ruchomych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1935 pracujący w Państwowej Fabryce Karabinów w Warszawie inż. Wawrzyniec Lewandowski rozpoczął prace nad nowym lotniczym karabinem maszynowym obserwatora (tzn. przeznaczonym do montażu na stanowiskach ruchomych). Nowa broń miała być wyspecjalizowaną, lotniczą wersją rkm-u Browning wz. 28 produkowanego w PWK od 1930 roku.
Przystosowanie do nowych zadań spowodowało znaczną przebudowę rkm-u wz. 28. Prawie dwukrotne zwiększenie szybkostrzelności teoretycznej wymusiło zmianę zasilania broni (ponieważ 20-nabojowy magazynek Browninga wz. 28 zostałby, przy szybkostrzelności 1100 strz/min, wystrzelany w niecałą sekundę). Dlatego nowy karabin maszynowy wyposażono w 91-nabojowy magazynek talerzowy. Ponieważ był on mocowany na wierzchu komory zamkowej, konieczne było przekonstruowanie zamka. Ponieważ lotniczy karabin maszynowy miał mieć tylec z chwytem pistoletowym, mechanizm powrotny przeniesiono z kolby do wnętrza suwadła.
W 1937 roku broń została przyjęta do uzbrojenia jako lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37. Nowy karabin maszynowy ze względu na masę mniejszą o prawie 40% od używanego powszechnie w lotnictwie karabinu maszynowego Vickers F był często nazywany szczeniakiem.
We wrześniu 1939 roku na samolotach LWS-3 Mewa, PZL.37 Łoś zainstalowane było 339 karabinów maszynowych wz. 37. Karabiny maszynowe tego typu były zainstalowane także na prototypie samolotu PZL.46 Sum.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Lekki lotniczy karabin maszynowy wz. 37 był bronią samoczynną. Zasada działania oparta o pobranie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, ryglowanie ryglem wahliwym. Strzelanie tylko seriami z zamka otwartego. Zasilanie magazynkowe, z magazynków talerzowych o pojemności 91 naboi. Lufa ciężka, niewymienna. Mechaniczne, lotnicze przyrządy celownicze FK wz. 38.