Karol Maliszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Бучач-Львів (dyskusja | edycje) o 09:54, 2 maj 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Karol Maliszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1960
Nowa Ruda

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
K. Maliszewski i O. Tokarczuk podczas Festiwalu Góry Literatury, 2017

Karol Maliszewski (ur. 27 lipca 1960 w Nowej Rudzie) – polski poeta, prozaik, krytyk literacki[1].

Życiorys

Urodził się w Nowej Rudzie na Dolnym Śląsku. Syn Franciszka Maliszewskiego, krawca i Stanisławy Maliszewskiej, z domu Pieróg, również krawcowej. W 1975 r. rozpoczął naukę w liceum ogólnokształcącym w Nowej Rudzie. Po zdaniu matury w 1979 r. studiował przez krótki czas filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1980 r. pracował jako pomocnik betoniarza w Warszawie, a potem pracownik sezonowy w gospodarstwie rolnym w Sudetach. W 1981 r. zawarł związek małżeński z Apolonią Piórkowską, bibliotekarką, z którą rozwiódł się w 2008 r. W 1981 r. podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie uzyskał magisterium w 1987 r. Od tego roku pracuje w szkolnictwie, początkowo był wychowawcą w świetlicy przy Szkole Podstawowej w Bożkowie, a od 1989 r. uczył języka polskiego w Nowej Rudzie. Najpierw w Szkole Podstawowej nr 7, a następnie w Szkole Podstawowej nr 3, gdzie uczył także historii. Karol Maliszewski odbył podyplomowe studia polonistyczne na Uniwersytecie Opolskim w latach 1993–1995[2]. W 1993 r. został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, był członkiem Zarządu Głównego, a w Oddziale Wrocławskim stowarzyszenia działał jako przewodniczący komisji wydawniczej. Był jurorem w programie TVP Dolina Kreatywna oraz recenzentem literackim w programie Rewolwer Kulturalny. W 2000 r. został wykładowcą polskiej literatury współczesnej w Kolegium Karkonoskim w Jeleniej Górze. W 2001 r. zaczął prowadzić warsztaty poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym przy Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 2003 r. uzyskał doktorat nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy pt. Na tropach nowej świadomości poetyckiej. O poezji pokolenia bruLionu i następców. Promotorem był prof. Jacek Łukasiewicz. Był stypendystą Ministerstwa KiDzN, Wojewody Wałbrzyskiego i Marszałka Województwa Dolnośląskiego. W 2008 r. podjął pracę jako adiunkt w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Karol Maliszewski ma troje dzieci: Magdalenę (ur. 1982), Milenę (ur. 1984) i Kornela (ur. 1988). Dalej mieszka w Nowej Rudzie[3].

Twórczość

Karol Maliszewski jako poeta debiutował w 1978 r. wierszem pt. Piosnka jej, opublikowanym w 12 numerze miesięcznika „Radar”. W piśmie tym do 1987 r. z przerwami zamieszczał wiersze, prozę i recenzje. W 1978 r. debiutował też jako krytyk literacki notą pt. Poezja walcząca. Nie tak o Białoszewskim, zamieszczoną w rubryce Listy do Kameny w 18 numerze tygodnika „Kamena”. Wiersze publikował m.in. w miesięczniku „Odra” w 1984 i 1986 r. W latach 1986–1988 był wielokrotnie laureatem konkursów poetyckich, otrzymał: nagrodę w konkursie Nadchodzące pokolenie 1986 r., wyróżnienie w OKP im. J. Śpiewaka 1987 r., nagrodę w OKP im. J. Przybosia Patra '87, nagrodę Czerwonej Róży w OTP społecznej zaangażowanej. Był współpracownikiem „Trybuny Wałbrzyskiej” w latach 1989–1992, członkiem zespołu redakcyjnego, redaktorem „Gazety Noworudzkiej”, na łamach której zamieszczał też felietony, publikował w „Dzienniku Dolnośląskim” w latach 1992–1993. Karol Maliszewski brał czynny udział w życiu literackim i kulturalnym. W 1990 r. był współtwórcą Noworudzkiego Klubu Literackiego Ogma[2] oraz aktywnie działał w podobnych klubach w Kłodzku i w Wałbrzychu. Współdziałał z Miejską Biblioteką Publiczną w Nowej Rudzie, organizując i prowadząc Noworudzkie Spotkania z Poezją (IV-XI, XIV-XX) oraz Konkurs o Laur Kosmicznego Koperka. Wchodził w skład jury ogólnopolskich konkursów literackich (m.in. „Złoty Środek Poezji”, „O Granitową Strzałę”, „Krajobrazy Słowa”, im. Michała Kajki, im. Zygmunta Krukowskiego, im. Rainera Marii Rilkego). Od 2016 r. członek jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”. Rozwijał twórczość literacką i krytycznoliteracką, publikując liczne recenzje, artykuły, wiersze i opowiadania na łamach pism, będąc w niektórych współpracownikiem lub członkiem zespołu redakcyjnego: „Akant”, „Arkusz”, „Borussia”, „Czas Kultury”, „FA-art”, „Fraza”, „Kresy”, „Nowa Okolica Poetów”, „Nowy Nurt”, „Odra”, „Opcje”, „Pomosty”, „Pracownia”, „Pro Libris”, „Red.”, „Res Publica Nowa”, „Studio”, „Studium”, „Sycyna”, „Topos” – m.in. tłumaczenie wierszy z j. czeskiego, Twórczość, Tygodnik Powszechny, Wersja. Za twórczość poetycką i krytycznoliteracką otrzymał nagrody: im. Marka Jodłowskiego (1994 r.), im. Barbary Sadowskiej (1998 r.), im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (1999 r.). Szkice, recenzje, felietony i noty zamieszcza też w internetowych pismach literackich[3]. W maju 2007 r. został nominowany do Nagrody Literackiej Nike za tom szkiców krytycznych Rozproszone głosy (2006 r.)[4][5]. Jest autorem tomików poetyckich, tomów prozy oraz szkiców krytyczno-literackich.

Od połowy lat 90. XX w. uważany za najaktywniejszego i jednocześnie kontrowersyjnego krytyka młodej poezji. Równie istotne miejsce w twórczości Maliszewskiego zajmuje poezja oraz proza, w której przedstawia naznaczony autobiografizmem, barwny obraz losu jednostki na tle świata małej ojczyzny[1]

Poezja

  1. Dom i mrok (1985),
  2. Wiersz wolny (1987),
  3. Miasteczko - prośba o przestrzeń (1988),
  4. Będę przebywał jeszcze wtedy w Polsce (1991),
  5. Młody poeta pyta o- (1994),
  6. Rocznik sześćdziesiąty grzebie w papierach (1996),
  7. Rok w drodze (2000)[1].
  8. Inwazja i inne wiersze (2004)
  9. Zdania na wypadek. wiersze wybrane (2007)
  10. Potrawy pośmiertne (2010)[4].
  11. Ody odbite (2012).
  12. Jeszcze inna historia. wiersze wybrane (2015)
  13. Przypadki Pantareja. Wiersze dla małych i dużych[6] (2017)
  14. [małe zawsze] (2017)

Proza

  1. Dziennik pozorny (1997),
  2. Próby życia (1998),
  3. Faramucha (2001)[1],
  4. Sajgon (2009)[4],
  5. Manekiny (2012),
  6. Przemyśl-Szczecin (2013).

Szkice krytyczne

  1. Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy. Szkice o nowej poezji (1999),
  2. Zwierzę na J. Szkice o wierszach i ludziach (2001)[1].
  3. Nowa poezja polska 1989-1999. Rozważania i uwagi (2005)
  4. Rozproszone głosy (2006)
  5. Po debiucie. Dziennik krytyka (2008)
  6. Pociąg do literatury. Szkicownik literacki z Dolnego Śląska (2010)[4]
  7. Wolność czytania (2015)

Podręczniki

  1. Jak zostać pisarzem (2011) - podręcznik (współautor)

Przekłady

  1. Jiří Červenka Teoria przekładu. Wiersze stare i nowe (2016) - przekład

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Słownik pisarzy polskich, pod red. Arkadiusza Latuska, Kraków 2005, s. 316.
  2. ↑ a b Parnas Bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku, oprac. P. Dunin-Wąsowicz, K. Varga, Warszawa, 1995, s. 83.
  3. ↑ a b Alicja Szałagan pod. red.: Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik bibliograficzny. Warszawa: 2011, s. 165–171.
  4. ↑ a b c d Rozkład Jazdy. Dwadzieścia lat literatury Dolnego Śląska po 1989 roku, pod red. J. Bieruta, W. Browarnego, G. Czekańskiego, Wrocław 2012, s. 734.
  5. ↑ Nagroda Nike 2007. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
  6. ↑ 11 literackich nowości dla dzieci i młodzieży 2017.

Bibliografia

  • Almanach wałbrzyski: Literatura. Fotografia, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Wałbrzychu, Wałbrzych, 1997, s. 158–159
  • Parnas Bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku, oprac. P. Dunin-Wąsowicz, K. Varga, Warszawa, 1995, s. 83
  • Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik bibliograficzny, pod. red. Alicji Szałagan, Warszawa, 2011, s. 165–171
  • Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J. Laski i M. Kowalcze, t. 2 K-M, Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, Kłodzko 2009, ISBN 978-83-60478-08-0, s. 220
  • Rozkład Jazdy. Dwadzieścia lat literatury Dolnego Śląska po 1989 roku, pod red. J. Bieruta, W. Browarnego, G. Czekańskiego, Wrocław 2012, ISBN 978-83-932267-4-0, s. 734
  • Słownik pisarzy polskich, pod red. Arkadiusza Latuska, Kraków 2005, s. 316

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Maliszewski&oldid=53356976”