Karol Piotrowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Piotrowicz
Ilustracja
porucznik rezerwy piechoty porucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 października 1901
Bochnia

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1919–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

20 Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Karol Ludwik Piotrowicz herbu Leliwa (ur. 23 października 1901 w Bochni, zm. 1940 w Charkowie) – polski filozof, doktor nauk filozoficznych, dyrektor Biblioteki Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), członek Zarządu Głównego Towarzystwa Historycznego, członek POW, porucznik piechoty rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Sebastiana i Marii z domu Mrugacz. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie od 1918 roku służył w Wojsku Polskim, biorąc czynny udział w działaniach wojennych z lat 1918–1921 jako żołnierz w szeregach 44 pułku piechoty, 123 pułku piechoty oraz 31 pułku piechoty. Po przejściu do rezerwy ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty. W 20-leciu międzywojennym był między innymi dyrektorem Biblioteki PAU oraz członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Historycznego. Przed wyborami do Rady Miasta Krakowa z 1938 został sekretarzem Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego[1].

Był przydzielony do 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 50. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2].

Po wybuchu II wojny światowej w wyniku działań wojennych trafił do niewoli sowieckiej. Więziony był w obozie w Starobielsku. Na terenie obozu wygłaszał odczyty dla innych osadzonych jeńców[3]. a następnie wiosną 1940 roku został zamordowany w Charkowie.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnia go Dąb Pamięci zasadzony w jego rodzinnej Bochni przy drodze KN2[4]. Poświęcono mu również materiał multimedialny z cyklu „Epitafia katyńskie”, opracowany przez Media Kontakt i Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Index nominum et rerum quorum in volumine primo catalogi codicum manu scriptorum Musei Principum Czartoryski Cracoviensis mentio fit (1928)
  • Laskowski Otto: Grunwald: recenzja (1930)
  • Polonica zagranicą: kraje naddunajskie (1930, współautor: Jan Dąbrowski)
  • Index Nominum Et Rerum Quorum in Volumine Secundo Catalogi Codicum Manu Scriptorum Musei Principum Czartoryski Cracoviensis Mentio Fit (1931)
  • Catalogus codicum manu scriptorum Musei principum Czartoryski Cracoviensis: Index nominum et rerum ; [2]., Tomy 2-3 (1931)
  • Bibliografia prac profesora dr Wacława Sobieskiego (1932)[5]
  • Progranicze południowe i południowo-zachodnie (1936)
  • Tragiczny zgon Mikołaja II księcia opolskiego (1938)[6]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego. „Głos Narodu”, s. 9-10, Nr 314 z 15 listopada 1938. 
  2. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 608.
  3. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. XXXII. [dostęp 2015-03-06].
  4. Katyń 1940-2010 upamiętniono przy drodze KN2. mojabochnia.pl. [dostęp 2013-01-26]. (pol.).
  5. Karol Piotrowicz, Bibljografja prac profesora dr. Wacława Sobieskiego, Kraków [1932].
  6. Karol Piotrowicz, Tragiczny zgon Mikołaja II, księcia opolskiego, Kraków 1938.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]