Klasztor Franciszkanów w Miejskiej Górce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor franciszkanów
nr rej. 521/Wlkp/A z 28 czerwca 2007
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Karolinki

Kościół

Kościół katolicki

Właściciel

Zakon Braci Mniejszych

Prowincja

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach

Gwardian

o. Grzegorz Czepiel OFM

Typ zakonu

męski

Liczba zakonników (2021[1])

7

Obiekty sakralne
Kościół

Świętego Krzyża

Fundator

Adam Olbrycht Przyjemski

Styl

barok, rokoko

Data budowy

1742

Położenie na mapie gminy Miejska Górka
Mapa konturowa gminy Miejska Górka, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Położenie na mapie powiatu rawickiego
Mapa konturowa powiatu rawickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor franciszkanów”
Ziemia51°38′42″N 16°56′32″E/51,645000 16,942222
Strona internetowa

Klasztor franciszkanów w Miejskiej Górce na Goruszkachklasztor franciszkanów, wchodzący w skład prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, na terenie archidiecezji poznańskiej, w Miejskiej Górce w województwie wielkopolskim. Przyklasztorny kościół jednonawowy pw. Świętego Krzyża z podziemną kryptą, miejscem czci zakonodawcy[2]. Klasztor znajduje się na terenie osiedla Karolinki, przy drodze do Rawicza.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze z ołtarzem

Został ufundowany w 1622 przez późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego Adama Przyjemskiego. Początkowo drewniany a następnie, od 1742 murowany, ulokowany jest na wzgórzu Goruszki (98 m n.p.m.), od którego czerpie swoją potoczną nazwę. Konsekracja miała miejsce w 1745. Konwent pierwotnie należał do wielkopolskiej prowincji reformatów pod wezwaniem św. Antoniego. W 1833 został objęty kasatą rządu pruskiego. Zakonnicy powrócili do niego w 1853, podejmując próbę organizacji nowej prowincji zakonnej, co faktycznie nastąpiło w 1855. W tym czasie klasztor przejściowo był siedzibą prowincjała i nowicjatu. Mimo kolejnej kasaty w 1875 cały czas pozostawał zamieszkały przez nielicznych zakonników aż do odrodzenia prowincji w 1923. W 1888 w konwencie na Goruszkach zmarł o. Pacyfik Bydłowski, były prowincjał i definitor generalny zakonu. Pochowano go w podziemiach klasztornego kościoła. W okresie międzywojennym mieściło się w nim studium prowincji. W czasie II wojny światowej był miejscem internowania okolicznego duchowieństwa i więzieniem politycznym oraz miejscem kaźni wielu ofiar niemieckiego nazizmu. Z klasztorem związany był między innymi sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki OFM[3].

W kościele przyklasztornym zachowało się barokowe wyposażenie wnętrza z lat 1742-1745 (siedem ołtarzy, ambona z baldachimem z figurą św. Bonawentury, stalle w chórze zakonnym). W nawie głównej znajduje się rokokowe epitafium Mikołaja Swinarskiego, sędziego kapturowego wałeckiego z końca XVIII w.

Obecnie w klasztorze znajduje się nowicjat prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Kościół klasztorny jest znanym miejscem kultu św. Franciszka z Asyżu[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przełożeni[2][edytuj | edytuj kod]

  • o. Pacyfik Bydłowski – gwardian (1855)
  • o. Bonawentura Cichoń – gwardian (1923-1929);
  • o. Kolumban Sobota – gwardian (1929-1931);
  • o. Grzegorz Moczygęba – gwardian (1931-1932);
  • o. Paschalis Pawełczyk – prezes (1932-1936);
  • o. Paweł Kurek – prezes (1936 -1938);
  • o. Euzebiusz Huchracki – prezes (1938-1941);
  • o. Anastazy Kaczmarek – prezes (1945-1946);
  • o. Elzeary Tatarczyk – prezes (1946-1947);
  • o. Piotr Szymczyk – prezes (1947-1948);
  • o. Paweł Kurek – prezes (1948-1956);
  • o. Marian Pietryga – prezes (1956-1959);
  • o. Daniel Michalski – prezes (1959-1962);
  • o. Marian Pietryga – gwardian (1962 -1968);
  • o. Paweł Kurek – gwardian (1968-1971);
  • o. Antoni Goehlman – gwardian (1971-1977);
  • o. Włodzimierz Szamotulski – gwardian (1977-1980);
  • o. Fidelis Obracaj – gwardian (1980 -1983);
  • o. Ewaryst Potrykus – gwardian (1983 -1986);
  • o. Roman Skowroński – gwardian (1986 -1995);
  • o. Antonin Brząkalik – gwardian (1995 -2001);
  • o. Tadeusz Goj – gwardian (2001- 2003);
  • o. Antonin Brząkalik – (2003 – 2004);
  • o. Krystian Ostrowski – gwardian (2004 – 2007);
  • o. Roman Skowroński – gwardian (2007 – 2009);
  • o. Tycjan Zgraja – gwardian (2009 – 2013).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Schematyzm Prowincji Wniebowzięcia NMP w Katowicach. Katowice: Kuria Prowincjalna, 2021, s. 16. (pol.).
  2. a b c Klasztor i kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła. [w:] Marek Trepczyk [on-line]. www.panewniki.franciszkanie.pl. [dostęp 2010-08-11].
  3. Piotr Maluśkiewicz: Zabytkowe klasztory w Wielkopolsce. Poznań: Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, s. 170-173. ISBN 83-87816-75-2.