Kościół św. Antoniego z Padwy, bł. Stefana Wyszyńskiego w Kobylance
| kościół parafialny | |||||||||
 Widok ogólny | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie |
św. Antoniego | ||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Kobylanka  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |||||||||
 53°19′41,75″N 14°56′10,08″E/53,328264 14,936133
| |||||||||
Kościół św. Antoniego z Padwy, bł. Stefana Wyszyńskiego w Kobylance – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii św. Antoniego z Padwy, bł. Stefana Wyszyńskiego w Kobylance (dekanat Kołbacz archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej).
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o kościele w Kobylance pochodzą z połowy XIV wieku. Nie zachowały się niestety jakiekolwiek, nawet szczątkowe informacje, które mogłyby przybliżyć choćby zarys wyglądu średniowiecznego kobylańskiego kościoła[1]. Druga świątynia pochodzi z końca XVI wieku[a], zbudowana w konstrukcji ryglowej. Była najstarszym protestanckim kościołem wiejskim w kształcie krzyża greckiego na Pomorzu. Była znacznie większa od kościoła obecnego. Wysmukła strzelista wieża wznosiła się na wysokość ok. 40 metrów, przez co górowała nad Kobylanką i nad całą okolicą. Świątynia mogła pomieścić wówczas 500 do 600 wiernych i miała podkreślać dominację luteranizmu na Pomorzu[1].
24 maja 1934 kościół spłonął[b][2]. Uratowano z niego tylko przykrycie ołtarza oraz krzyż metalowy wieńczący wieżę. W 1936 luteranie zamieszkujący te ziemie oddali do użytku nowy kościół murowany z cegły na miejscu spalonego, na planie prostokąta i z kwadratową drewnianą wieżą od zachodu. Wieża wychodząca z połaci dachowej, odeskowana, zakończona jest neobarokowym hełmem pokrytym blachą i szpicem zwieńczonym krzyżem[c]. W 1945 kościół służył jako obora dla krów stacjonujących tu wojsk radzieckich. W tym okresie zostały zniszczone: część dachu, ołtarz i organy. Dach został naprawiony przez nowych mieszkańców Kobylanki przybyłych ze Wschodu: z Wileńszczyzny i Tarnopolskiego, a także z Polski centralnej, z Kieleckiego, z okolic Piotrkowa i Częstochowy, którzy wykonali prowizoryczny ołtarz, w którym znalazł się obraz patrona parafii – św. Antoniego Padewskiego[3].
1 października 1945 kościół został poświęcony[4]. W latach powojennych doraźną posługę duszpasterską w Kobylance pełnili dojeżdżający ze Stargardu Szczecińskiego i Dąbia chrystusowcy oraz salezjanie z Wielgowa. 19 marca 1948 pierwszym proboszczem i zarazem parafii został ks. Piotr Głogowski[5]. Kościół parafialny został erygowany 1 czerwca 1951 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i warszawskiego, prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego. 29 listopada 1957 prymas Polski przybył oficjalnie do Kobylanki i w kościele parafialnym odprawił nabożeństwo, wygłosił naukę, następnie zatrzymał się na plebanii. Ksiądz Piotr Głogowski w Kobylance był duszpasterzem od założenia parafii do śmierci, przez 48 lat, proboszczem był przez 19 lat. W 1958 zorganizowano w kościele i parafii pierwsze misje święte. Organizowano także liczne pielgrzymki na ważne wydarzenia związane z Sacrum Poloniae Millenium, czy też z peregrynacją Matki Bożej Jasnogórskiej po Polsce. W ostatnim czasie kościół przeszedł gruntowny remont. Wnętrze ubogaciły drewniane rzeźby[d] Czesława Wierzbickiego – artysty ludowego mieszkającego w Kobylance. W 2017 rozpoczęła się peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, podarowanego przez prymasa[6]. W Kościele parafianie mają swoje pieśni ku czci księdza Prymasa Tysiąclecia, wierni modlili i modlą się bardzo wytrwale za jego wstawiennictwem i często też odwołują się właśnie do tego wyjątkowego spotkania z 1957[7].
Konsekracja[edytuj | edytuj kod]
18 września 2021 nastąpiła konsekracja kościoła i ustanowienie w nim sanktuarium błogosławionego kard. Stefana Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia. Sanktuarium zostało ustanowione sześć dni po beatyfikacji prymasa. Mszy świętej pontyfikalnej przewodniczył, homilię wygłosił oraz dokonał konsekracji kościoła ks. arcybiskup Jan Romeo Pawłowski[8][9]. Pierwszym kustoszem został ustanowiony ks. proboszcz Paweł Żurawiński SDB[10].
Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]
W latach 1948 do 2022 proboszczami kościoła św. Antoniego z Padwy, bł. Stefana Wyszyńskiego byli[11][12]:
- ks. Piotr Głogowski SDB (1948–1967)
- ks. Lucjan Gieros SDB (1967–1973)
- ks. Tadeusz Żebrowski SDB (1973–1979)
- ks. Władysław Szulejko SDB (1979–1985)
- ks. Kazimierz Drynikowski SDB (1985–2005)
- ks. Feliks Łobos SDB (2005–2014)
- ks. Wiesław Jaworski SDB (2014–2017)
- ks. Paweł Żurawiński SDB (od 2017)
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Ołtarz -
Organy -
Stacje drogi krzyżowej -
Pomnik Jana Pawła II -
Pomnik kardynała Wyszyńskiego i proboszcza Głogowskiego -
Grób ks. Piotra Głogowskiego
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Większość źródeł niemieckich wskazuje datę 1590[1].
- ↑ Podczas prac remontowych prowadzonych przez miejscową firmę budowlaną, której szefował zamieszkały w Kublank – Otto Brehmer, w drewnianej, pochodzącej z XVIII wieku wieży kościoła doszło do katastrofy. Jeden z robotników przez nieuwagę potrącił lampę naftową i płonąca mieszanina rozlała się po drewnianych belkach wieży, kościół spłonął doszczętnie, a wraz z nim jego cenne wyposażenie, m.in. figury św. Mikołaja oraz św. Marii Magdaleny pochodzące z XV i XVI wieku. Stopił się nawet dzwon, odlany do kobylańskiego kościoła w 1602, przez ówczesnego stargardzkiego ludwisarza Karla Stedego (ten sam wykonał dzwony do kościołów stargardzkich świątyń, m.in. św. Jana)[1].
- ↑ Twórcą projektu nowego kościoła, był architekt mieszkający w szczecińskich Podjuchach (niem. Podejuch) inż. dypl. Rudolf Sack[1].
- ↑ Są to figury Chrystusa Zmartwychwstałego, św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus, św. Jana Bosko, Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, Matki Bożej Fatimskiej i św. Józefa, sceny Ostatniej Wieczerzy i Pokłonu Trzech Króli oraz stacje Drogi Krzyżowej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Stateczny 2018 ↓, s. 8.
- ↑ Ustanowiono sanktuarium bł. Stefana Wyszyńskiego w Kobylance. dzieje.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ a b Stateczny 2018 ↓, s. 5.
- ↑ Jubileusz parafii w Kobylance. niedziela.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Wąsowicz 2021 ↓, s. 41.
- ↑ W Kobylance powstanie sanktuarium bł. Stefana Wyszyńskiego. Prymas lubił się tu zatrzymywać. stacja7.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Podniesienie kościoła w Kobylance. W sobotę zostanie sanktuarium. szczecin.tvp.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Do Kobylanki będą zmierzać pielgrzymi. Są tu sanktuarium i włosy błogosławionego Stefana Wyszyńskiego. szczecin.wyborcza.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Przyjaźnił się z Prymasem Tysiąclecia. Jest bohaterem nowej książki ks. Wąsowicza. radiopik.pl. [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Wąsowicz 2021 ↓, s. 8;9–62.
- ↑ Wąsowicz 2021 ↓, s. 53;8.
- ↑ Kościół parafialny pw św. Antoniego z Padwy, bł. Stefana Wyszyńskiego. kuria.pl. [dostęp 2022-02-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Jarosław Wąsowicz SDB: Ksiądz Piotr Głogowski SDB (1904–1996), organizator parafii w Kobylance i jej wieloletni duszpasterz, kapłan wierny Prymasowi Tysiąclecia. Piła, Kobylanka: Archiwum Salezjańskie Inspektorii Pilskiej, Parafia pw. św. Antoniego w Kobylance, 2021. ISBN 978-83-961379-2-0.
- Adrian Stateczny. Ks. Piotr Głogowski – Pierwszy Proboszcz Parafii. „Czas Kobylanki”, 2018. Kobylanka: Gmina Kobylanka. ISSN 2544-6622.