Kościół św. Jana Chrzciciela w Łeknie
54°13′00″N 16°01′03″E/54,216667 16,017500 141 z dnia 27.04.1957[1]
| |||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||
 Kościół św. Jana Chrzciciela | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Będzino  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego  | |||||||||||||||
| 54°13′00″N 16°01′03″E/54,216667 16,017500
| |||||||||||||||
Kościół św. Jana Chrzciciela w Łeknie – późnogotycki kościół parafialny parafii św. Jana Chrzciciela w Łeknie, należącej do dekanatu Mielno, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół służył wyznaniowej gminie ewangelickiej w latach 1538–1945. Ostatnimi proboszczami ewangelickimi byli Gustav Müller (1918-1936), Erich Both (1937–1939) i Erwin Beckmann (1939–1944). Po II wojnie światowej kościół przejęli katolicy; na nowo poświęcony został 24 lutego 1946. W 1973 roku został kościołem parafialnym.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku z kamienia polnego i cegły. Świątynia jest sklepiona gwieździście, ma zamknięte trójboczne prezbiterium, a mury wspierają uskokowe przypory. Trójkondygnacyjna masywna wieża została nietypowo, z boku, dostawiona do nawy. Zwieńczona jest dachem namiotowym i 4 pinaklami w narożach. Kondygnacje zaznaczono fryzem, a dodatkową ozdobą są blendy. Po uderzeniu pioruna w 1789 roku zmienił się kształt górnej partii wieży[2].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
W wyposażeniu wnętrza zachowała się gotycka chrzcielnica służąca za kropielnicę i 2 dzwony z XV wieku, z których dzwon „Anna” datowany jest na rok 1519. Renesansowy obraz „Ostatnia wieczerza” z 1578 roku zajmuje centralną część antepedium dawnego ołtarza. W witrażach z 1587 roku znajdują się kartusze herbowe miejscowej szlachty i sceny biblijne. Ambona pochodzi z epoki baroku (XVIII w.). Na wieży znajduje się zegar, który zamontowano w 1889 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 222, ISBN 978-83-7495-133-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Nowicki, Koszalin i okolice, Wyd. Region Gdynia 2005, ISBN, 83-89178-73-7, s. 112-113.