Kościół św. Piusa X w Gronowie
 269, 530 z dnia 10 kwietnia 1961, 30 maja 1963[1]
| |||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||
.jpg) Widok ogólny | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie |
św. Pius X | ||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
Wspomnienie św. Piusa X (21 sierpnia) | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Ośno Lubuskie  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu słubickiego  | |||||||||||
 52°29′25,5″N 14°49′42,9″E/52,490417 14,828583
| |||||||||||
Kościół pw. św. Piusa X w Gronowie – rzymskokatolicki kościół filialny należący do dekanatu Rzepin, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. zlokalizowany w Gronowie, w powiecie słubickim, w województwie lubuskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Przyjmuje się, że kościół wzniesiono w XV wieku, chociaż istnieje opinia, że został zbudowany już w wieku XIII, a w wiekach XV–XVI uległ gruntownej przebudowie. Niemiecki historyk sztuki, Rudolf Bergau, datował go na 1598.
Drugą przebudowę przeprowadzono w drugiej połowie XVII wieku. Dobudowano wówczas kruchtę. Prawdopodobnie działo się to w roku 1672, a przebudowy dokonał major Jakub Rotenburg – świadczy o tym chorągiewka na dachu z datą i literami J.R.M. Świątynię obsługiwał wtedy diakon z Ośna Lubuskiego. Kolejny remont został wykonany w 1842.
Po 1945 kościół został otwarty jako katolicki, ale jego poświęcenia dokonano dopiero 15 czerwca 1961 (wcześniej, 10 kwietnia 1961, wpisano go do rejestru zabytków)[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt był pierwotnie romański. Obecny to budowla ceglana o wątku wendyjskim, czyli słowiańskim. Większość wyposażenia pochodziła z okresu przebudowy XVII-wiecznej, w tym ołtarz. Chrzcielnica jest z 1606, a ambona z 1660[2].
Dzwony[edytuj | edytuj kod]
Kościół posiadał trzy dzwony:
- z 1643, odlany przez Chrystiana Finckena na zlecenie majora Rotenburga oraz jego rodziny,
- z drugiej połowy XVII wieku z ludwisarni Franciszka Sebastiana Voillarda,
- z nieokreślonego czasu (brak napisów)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. [dostęp 2014-02-09].
- ↑ a b c tablica informacyjna in situ
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.