Kościół Królowej Korony Polskiej w Kotuszu
 2573/A z dnia 26.2.1996[1]
| |||||||||
| kościół | |||||||||
.jpg) Widok ogólny | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Kamieniec  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu grodziskiego  | |||||||||
 52°05′58,6″N 16°29′05,9″E/52,099611 16,484972
| |||||||||
Kościół Królowej Korony Polskiej w Kotuszu – rzymskokatolicki kościół filialny położony w Kotuszu (powiat grodziski, województwo wielkopolskie). Należy do parafii św. Katarzyny i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Łękach Wielkich.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt zbudowano w latach 1890-1904 dla lokalnej społeczności protestanckiej przy drodze na Helenopol. Reprezentuje styl neogotycki, do czasów obecnych zachował się w stanie niezmienionym oraz posiada oryginalne wyposażenie[2]. Świątynia ma kwadratową wieżę, którą wieńczy piramidalnym hełm. Przy kościele znajduje się cmentarz, a całość założenia otoczona jest metalowo-ceglanym ogrodzeniem z okresu budowy kościoła[3][1].
Zarówno kościół, jak i cmentarz i ogrodzenie wpisano do rejestru zabytków województwa wielkopolskiego (w 1996)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wielkopolski WKZ, s.40
- ↑ Zabytek.pl, KOŚCIÓŁ EWANGELICKI, OB. RZYMSKOKATOLICKI FILIALNY PW. KRÓLOWEJ KORONY POLSKIEJ. KOTUSZ. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)].
- ↑ Polska Niezwykła, Kotusz. Kościół ewangelicki (k. XIX w.)
- Świątynie pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Korony Polskiej
- Kościoły w archidiecezji poznańskiej
- Obiekty sakralne w gminie Kamieniec
- Zabytkowe kościoły w powiecie grodziskim (województwo wielkopolskie)
- Kotusz (Polska)
- Dawne kościoły protestanckie w województwie wielkopolskim
- Architektura neogotycka w województwie wielkopolskim
- Budynki w Polsce oddane do użytku w 1904