Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Uściu Solnym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół
Nawrócenia św. Pawła Apostoła
295 z dnia 31.08.1971[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Uście Solne

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Wezwanie

Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Wspomnienie liturgiczne

25 stycznia

Położenie na mapie gminy Szczurowa
Mapa konturowa gminy Szczurowa, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Ziemia50°07′10,3″N 20°30′47,5″E/50,119528 20,513194

Kościół Nawrócenia Świętego Pawła Apostołarzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w miejscowości Uście Solne w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Szczurowa

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obecna budowla została wzniesiona w latach 1833-1839 i konsekrowana została przez biskupa tarnowskiego, Józefa Wojtarowicza w 1842 roku. Podczas pierwszej wojny światowej, w 1914 roku uległy zniszczeniu wieża oraz wieżyczka na sygnaturkę. W 1915 roku świątynia została prowizorycznie odbudowana, a przy odbudowie pracował wówczas czynny cieśla Paweł Wieczorek. W latach 1924-1926 świątynia została przebudowana i rozbudowana według projektu architekta Zdzisława Mączeńskiego. Powstały wówczas kaplice boczne, wieża została odbudowana i została przekształcona fasada. W latach 1962-1963 zostały podwyższone dachy świątyni i odbudowana została wieżyczkę na sygnaturkę według projektu architekta Antoniego Mazura.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Oryginalnie świątynia nosiła cechy stylu klasycystycznego, nawiązującego do tzw. stylu "józefińskiego", po przebudowie uzyskała częściowo cechy stylu neobarokowego. Jest to budowla murowana z cegły i otynkowana. Kościół jest jednonawowy, posiada prezbiterium zamknięte półkoliście, po bokach którego są umieszczone dobudówki zakrystyjne. Przy nawie od strony południowej i północnej znajdują się kwadratowe kaplice, nakryte kopułami z latarniami, natomiast od strony zachodniej jest umieszczona wtopiona w korpus neobarokowa wieża z latarnią. Elewacja frontowa jest rozczłonkowana pilastrami podtrzymującymi gzyms i belkowanie. W niszach z lewej i prawej strony wejścia znajdują się figury świętych Piotra i Pawła. Budowla nakryta jest dachami dwuspadowymi, nad nawą znajduje się wieżyczką na sygnaturkę z latarnią o cechach barokowych. Wnętrze nakrywają sklepienia żaglaste oparte na gurtach. Polichromia o charakterze figuralnym i ornamentalnym została wykonana w 1966 roku przez Wacława Taranczewskiego[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-12-28].
  2. Uście Solne, kościół Nawrócenia św. Pawła. Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej. [dostęp 2017-12-28]. (pol.).