Kościół Santa Croce degli Armeni
| Kościół filialny | |||||||||||||||
 Jedyny fragment fasady widziany z Rio dei Ferai. | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
Rio Terrà de le Colonne, 1059, 30124 Venezia VE, Italia | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |||||||||||||||
 45°26′08,16″N 12°20′16,08″E/45,435600 12,337800
| |||||||||||||||
Kościół Santa Croce degli Armeni (pol. kościół Ormian pod wezwaniem Świętego Krzyża) – ormiańskokatolicki kościół w Wenecji w dzielnicy (sestiere) San Marco, dedykowany Świętemu Krzyżowi. Jest podporządkowany opactwu ojców mechitarystów z San Lazzaro degli Armeni.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Społeczność ormiańska w Wenecji osiedliła się już w XII wieku na terenie parafii San Zulian, nieopodal bazyliki św. Marka[1]. Około 1253 roku Marco Ziani, syn doży Pietra Zianiego, miał przekazać Ormianom dom na miejscu obecnego kościoła. Uczynił to jako wyraz wdzięczności za fortunę, którą zarobił w ich kraju. Budynek był wykorzystywany jako fondaco (połączenie hotelu z domem handlowym)[1]. W 1496 roku zbudowano w tym miejscu oratorium Santa Croce di Cristo (Świętego Krzyża Chrystusa)[2]. Z czasem obiekt okazał się za mały, jak na potrzeby rosnącej wspólnoty wiernych. W 1682 roku Gregorio di Girach di Mirman przekazał donację na rozbudowę świątyni[1]. W latach 1682–1688 oratorium zostało przebudowane na kościół, który odnowiono w 1703 roku. Jako potencjalni architekci wymieniani są czasami Giuseppe Sardi i Baldassare Longhena. Później niewielka ormiańska wspólnota w Wenecji zaczęła uczęszczać na nabożeństwa do klasztoru na wyspie San Lazzaro degli Armeni, a ich kościół zaprzestał działalności. Od niedawna jest ponownie użytkowany[2]. Jest podporządkowany opactwu ojców mechitarystów z San Lazzaro degli Armeni[3]. Jest otwarty w każdą ostatnią niedzielę miesiąca oraz podczas Międzynarodowego Biennale Architektury, podczas którego odbywają się wystawy współczesnej sztuki i architektury ormiańskiej[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek kościoła, mający kształt sześcianu przykrytego półokrągłą kopułą należy architektonicznie do tradycji neobizantyńskiej[5].
Kampanila[edytuj | edytuj kod]
Wysoka na 24 m kampanila, zwieńczona cebulastą kopułą, z dzwonami uruchamianymi ręcznie, została zbudowana razem z kościołem[2].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Wejście do kościoła znajduje się poza Sotoportego dei Armeni[2]. Kościół ma niewielkie, jednonawowe wnętrze na planie kwadratu, bogato ozdobione intarsjowanymi marmurami i polichromowanymi stiukami, z prezbiterium i centralną kopułą w kolorze niebieskim, elementem typowym dla obiektów rytu ormiańskiego. Wyposażenie stanowią trzy ołtarze[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Insidecom: La chiesa di Santa Croce degli Armeni a Venezia. www.venetoinside.com. [dostęp 2019-06-01]. (wł.).
- ↑ a b c d Jeff Cotton: Santa Croce degli Armeni. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2019-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-23)]. (ang.).
- ↑ VeneziaMuseo: Ciexa de Santa Crose dei Armeni. www.veneziamuseo.it. [dostęp 2019-06-01]. (wł.).
- ↑ Cà dei Armeni: Cà dei Armeni: About us. cadeiarmeni.it. [dostęp 2019-06-01]. (ang.).
- ↑ Guido Zucchoni: Venezia: guida all'architettura. Lupatoto: Arsenale Editrice, 1993, s. 97. ISBN 978-88-7743-129-5. (wł.).