Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kampinosie

Kościół
pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
	1041/604/62 z dnia 4.04.1962
	kościół parafialny
	; widok fasady frontowej
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Kampinos
Adres	ul. Fryderyka Chopina 23; 05-085 Kampinos
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kampinosie
Wezwanie	Wniebowzięcia NMP
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1773
Data zakończenia budowy	1782
Data poświęcenia	1791
Aktualne przeznaczenie	kościół parafialny
Dane świątyni
Styl	barok polski
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno sosnowe
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Liczba naw	3
	Położenie na mapie gminy Kampinos Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
	Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
	Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
	52°16′04,73″N 20°27′38,45″E/52,267980 20,460680
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kampinosie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu błońskiego archidiecezji warszawskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obecna świątynia została wzniesiona w stylu polskiego baroku w latach 1773–1782 z drewna sosnowego podczas wyrębu starodrzewu. Kościół został zaprojektowany przez warszawskiego architekta Lobe. Budowa została rozpoczęta dzięki staraniom księdza Jana Forszeta, a ukończona z inicjatywy księdza Jakuba Żegockiego. W dniu 15 lipca 1791 roku budowla została konsekrowana przez księdza biskupa Antonina Pobóg Malinowskiego. Wystrój kościoła powstał w latach 1865-1871 dzięki staraniom księdza S. Smoleńskiego.

Na przełomie XIX i XX w. było w planach zastąpienie dzisiaj stojącego kościoła XVIII-wiecznego nową, murowaną, neogotycką budowlą. O wiele większa, trójnawowa świątynia na planie krzyża łacińskiego miała pomieścić 1200 wiernych^[1]. Przedstawiony w jedenastym numerze „Architekta” projekt kościoła stworzył Mikołaj Tołwiński, znany z domów mieszkalnych o secesyjnych fasadach tudzież budynków szkół, m.in. przy ul. Młynarskiej w Warszawie^[2]. Do sfinansowania budowy wyliczonej na 45000 rubli parafian zachęcił Aleksander Sokolik – proboszcz parafii w latach 1894–1908^[3]. Ksiądz ten zmarł w wieku 53 lat, nie znalazłszy następcy w zachęceniu kampinoskich wiernych do budowy murowanego kościoła^[4].

Świątynia została podmurowana w 1929 roku. W 1935 roku kościół otrzymał oszalowanie zewnętrzne. W tym samym roku budowla została pokryta blachą miedzianą^[5]. Po 1982 pokrycie dachu zamieniono z gontu na blachę. Przed frontonem kościoła znajduje się figura Matki Bożej z Dzieciątkiem ufundowana w 1865. Na prawo od kościoła znajduje się drewniana dzwonnica.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została wzniesiona na planie prostokąta. Elewacja frontowa swym kształtem nawiązuje do stylistyki typowej dla XVIII-wiecznych kościołów murowanych. Dwie narożne wieże kościoła posiadają zwieńczenia z blachy. Budowla posiada trzy nawy. Strop we wnętrzu podparty jest drewnianymi filarami. Wnętrze świątyni jest otynkowane. Prezbiterium kościoła jest zamknięte trójbocznie.

Wyposażenie reprezentuje styl późnobarokowy, posiada dominującą białą barwę i złocone ornamenty^[6]. Po bokach ołtarza głównego znajdują się niskie pomieszczenia zakrystii i skarbczyka zwieńczone u góry lożami. Świątynia posiada 5 ołtarzy z 2. poł. XIX wieku wykonanych według projektu architekta Walerego Jodłowskiego. W ołtarzu głównym obraz z końca XVIII wieku przedstawiający Chrystusa na krzyżu zapewne autorstwa Franciszka Smuglewicza. W jednym z bocznych ołtarzy (drugim po lewej stronie) umieszczono otoczony szczególnym kultem wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem z 2. poł. XVII wieku zwany Panią Kampinosu^[7]. W ołtarzach bocznych znajdują się także obrazy Rafała Hadziewicza i Kazimierza Alchimowicza^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M. Tołwiński, Projekt kościoła we wsi Kampinos, „Architekt” 1903, nr 11, s. 120.
↑ S. Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 338.
↑ Sokolik Aleksander | Zapomniani [online] [dostęp 2024-03-06] (pol.).
↑ Archiwa Państwowe w Warszawie, Oddział w Grodzisku Mazowieckim, 3207-00-00; Archiwum Państwowe w Białymstoku, Oddział w Łomży, Raporty dotyczące przekazania 1000 rub. zmarłego księdza Aleksandra Sokolika parafii Kampinos pow. Sochaczew na rzecz mazowieckiego kościoła, 5/21/0/-/1947.
↑ Historia kościoła i parafii Kampinos. Parafia Kampinos. [dostęp 2014-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (pol.).
↑ Architektura. Parafia Kampinos. [dostęp 2014-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (pol.).
↑ Kościół w Kampinosie. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
↑ Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. X: Województwo warszawskie, z. 24: Powiat sochaczewski, oprac. Galicka I., Sygietyńska H. i Kaczmarzyk D., Warszawa 1973, s. 13-16.

[1] M. Tołwiński, Projekt kościoła we wsi Kampinos, „Architekt” 1903, nr 11, s. 120.

[2] S. Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 338.

[3] Sokolik Aleksander | Zapomniani [online] [dostęp 2024-03-06] (pol.).

[4] Archiwa Państwowe w Warszawie, Oddział w Grodzisku Mazowieckim, 3207-00-00; Archiwum Państwowe w Białymstoku, Oddział w Łomży, Raporty dotyczące przekazania 1000 rub. zmarłego księdza Aleksandra Sokolika parafii Kampinos pow. Sochaczew na rzecz mazowieckiego kościoła, 5/21/0/-/1947.

[5] Historia kościoła i parafii Kampinos. Parafia Kampinos. [dostęp 2014-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (pol.).

[6] Architektura. Parafia Kampinos. [dostęp 2014-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (pol.).

[7] Kościół w Kampinosie. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).

[8] Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. X: Województwo warszawskie, z. 24: Powiat sochaczewski, oprac. Galicka I., Sygietyńska H. i Kaczmarzyk D., Warszawa 1973, s. 13-16.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]