Kolbark
50°21′53″N 19°38′46″E/50,364722 19,646111| wieś | |
 Remiza OSP | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
511[2] |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
32-310[3] |
| Tablice rejestracyjne |
KOL |
| SIMC |
0215025 |
Położenie na mapie gminy Klucze  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu olkuskiego  | |
| 50°21′53″N 19°38′46″E/50,364722 19,646111[1]
| |
Kolbark – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze.
Miejscowość ta położona jest około 15 km na północny wschód od Olkusza przy drodze Klucze – Wolbrom.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0215031 | Na Dole | część wsi |
| 0215048 | Na Górze | część wsi |
Historia miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Wieś została lokowana na prawie średzkim w 1356 pod nazwą Słów (Slow) za panowania Króla Kazimierza Wielkiego[6]. Jeszcze w tym samym roku nazwa została zmieniona na Colberg, w 1394 roku na Colbarg, a w 1421 na Kolbark – nazwę pochodzenia niemieckiego.
Wieś położona w końcu XVI wieku w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie[7], czego jednak nie potwierdza Jan Długosz w "Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis" (1470-80)[8].
W 1795 roku po III Rozbiorze Polski wieś była w Galicji w zaborze austriackim. W latach 1807–1815 Księstwie Warszawskim, a od 1815 do 1918 Królestwie Polskim, zaborze rosyjskim. W latach 1859–1945 wieś należała do Gminy Jangrot, powiat miechowski, województwo kieleckie. W czasie II Wojny Światowej wieś znalazła się w Generalnej Guberni a na Przemszy przebiegała wówczas granica z III Rzeszą.
W latach 1945–1975 miejscowość znajdowała się w województwie krakowskim, powiecie olkuskim, gromadzie Jaroszowiec, a od 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego i gminy Klucze. Po reformie administracyjnej z 1998 roku ponownie wróciła do województwa małopolskiego i powiatu olkuskiego.
W Kolbarku działał kiedyś młyn i tartak[9] i jak podaje Abdon Kłodziński i Antoni Zygmunt Helcel, karczma[10][11][12].
Stan obecny[edytuj | edytuj kod]
W Kolbarku znajduje się 10 kapliczek przydrożnych i figura św. Floriana[13].
Z ramienia Stowarzyszenie na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Społeczno-Gospodarczego „KLUCZ”[14], od 2005 roku w Kolbarku działa Środowiskowy Dom Samopomocy dla osób przewlekle psychicznie chorych oraz niepełnosprawnych intelektualnie[15].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Historycznie obserwuje się wzrost ludności[2][10][16]:
- 1789 – 29 domów, 143 mieszkańców (69 mężczyzn, 74 kobiety)
- 1791 – 29 domów, 195 (95 mężczyzn, 100 kobiet)
- 1827 – 33 domy, 224 mieszkańców
- 1859 – 33 domy, 271 mieszkańców
- 2011 – 511 mieszkańców (256 mężczyzn, 255 kobiet)
Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]
Komunikację lokalną w Kolbarku obsługuje Związek Komunalny Gmin Komunikacja Międzygminna w Olkuszu. Przez Kolbark przejeżdżają autobusy linii: 470. Popularnym środkiem transportu są także prywatni przewoźnicy.
Ludzie związani z Kolbarkiem[edytuj | edytuj kod]
W Kolbarku mieszka Agnieszka Ścigaj, posłanka na Sejm VIII kadencji[17].
Na obecnej ulicy Źródlanej pod numerem 54, znajduje się dom Franciszka Barczyka poległego pod Monte Cassino[18]. W tym samym drewnianym domku prowadzony był kiedyś sklep.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 55848
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 488 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Kodeks Dyplomatyczny Małopolski; Tom III. 1333–1386; Kraków 1887, s. 106–107.
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 103.
- ↑ "Joannis Dlugossii Senioris Canonici Cracoviensis Opera omnia. Vol. 7, T. 1 / Liber beneficiorum dioecesis cracoviensis nunc primum e codice autographo editus". Kraków, 1863.
- ↑ Kolbark – ruiny młyna – Strażnicy Czasu [online], www.straznicyczasu.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ a b ". [dostęp 2017-04-15].
- ↑ Starodawne Prawa Polskiego Pomniki (wypisy) z ksiąg dawnych sądowych ziemskich i grodzkich ziemi krakowskiej. Kraków, 1870.
- ↑ Najstarsza księga sądu najwyższego prawa niemieckiego w zamku krakowskim. wyd. Abdon Kłodziński, Kraków 1936
- ↑ Przydrożne Krzyże i Kapliczki – Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Stanisława BM w Cieślinie, „Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Stanisława BM w Cieślinie” [dostęp 2017-06-13] (pol.).
- ↑ Account Suspended [online], stowarzyszenie-klucz.pl [dostęp 2018-02-19].
- ↑ O stowarzyszeniu « KLUCZ – Stowarzyszenie na rzecz zrównoważonego rozwoju społeczno – gospodarczego [online], stowarzyszenie-klucz.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Wieś Kolbark w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-11-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Agnieszka Ścigaj. sejm.gov.pl. [dostęp 2017-04-16].
- ↑ Franciszek Barczyk [online], polskiecmentarzewewloszech.eu [dostęp 2017-11-24] (pol.).
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Integralne części wsi |
|
| Zniesione części wsi |
