Krogulec australijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krogulec australijski
Accipiter novaehollandiae[1]
(Gmelin, 1788)
Ilustracja
Odmiana szara
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Accipiter

Gatunek

krogulec australijski

Synonimy
  • Falco novae Hollandiae Gmelin, 1788[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Krogulec australijski[4] (Accipiter novaehollandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący przy wybrzeżach Australii i Tasmanii[3].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest obecnie uznawany za monotypowy[5]. W starszym ujęciu systematycznym do A. novaehollandiae, oprócz podgatunku nominatywnego, zaliczano ponad 20 podgatunków zamieszkujących Małe Wyspy Sundajskie, Moluki, Nową Gwineę i Wyspy Salomona[2], zostały one jednak wydzielone do osobnego gatunku o nazwie krogulec rdzawobrzuchy (A. hiogaster)[4][5].

Odmiana biała

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 38–55 cm, rozpiętość skrzydeł 70–110 cm. Samice znacznie większe od samców, osiągają masę ciała ok. 680 g, a samce średnio 350 g[6].

Istnieją dwie odmiany barwne krogulca australijskiego: szara i biała. Odmiana szara posiada jasnoszarą głowę i wierzch ciała, biały spód ciała z szarym prążkowaniem na piersi; skrzydła z wierzchu szare, od spodu białe z ciemnymi końcówkami; średniej długości ogon jest z wierzchu szary, od spodu biały z szarymi prążkami[7]. Samice tej odmiany są ciemniejsze od samców. Odmiana biała to jedyny ptak drapieżny na świecie, który jest cały biały[6]. Ptaki obu odmian barwnych mają ciemnoczerwone oczy oraz żółtą woskówkę i nogi[7]. U osobników młodocianych oczy są brązowe, czerwienieją w wieku około dwóch miesięcy[7].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Krogulec australijski zamieszkuje północne, wschodnie i południowo-wschodnie wybrzeża Australii, Tasmanii. Zamieszkuje większość typów lasów, a zwłaszcza wysokie, gęste lasy, w tym lasy deszczowe[7]. Osobniki dorosłe są osiadłe, osobniki młodociane rozpraszają się po sezonie lęgowym[8].

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Poluje głównie na ssaki, takie jak króliki, małe torbacze i nietoperze. Także ptaki, małe gady i owady. Samice ze względu na swoją wielkość mogą łapać większą zdobycz od samców[7].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca australijskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) od 2014 roku, kiedy to zaakceptowano taksonomiczny podział gatunku. W 2001 roku szacowano, że liczebność populacji prawdopodobnie nie przekracza 10 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy z powodu ciągłego niszczenia siedlisk i prześladowań ze strony ludzi[3][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Accipiter novaehollandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Variable Goshawk (Accipiter novaehollandiae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-28)]. (ang.).
  3. a b c Accipiter novaehollandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-15].
  5. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  6. a b Grey Goshawks or White Goshawks. [w:] BeautyOfBirds.com [on-line]. Avianweb LLC. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  7. a b c d e Grey Goshawk. Birds in Backyards. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  8. Species account: Grey Goshawk Accipiter novaehollandiae. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund, 2020. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  9. Species factsheet: Accipiter novaehollandiae. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]