Krzysztof Derdowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Derdowski
Data i miejsce urodzenia

1957
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 2017
Praga

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura piękna, krytyka literacka, dziennikarstwo

Ważne dzieła
  • Chłód
  • Wstyd
  • Plac Wolności
  • Antropologia podmiotu lirycznego
  • Mistyka, zwierzęta i koany

Krzysztof Derdowski (ur. w 1957 w Bydgoszczy, zm. 17 sierpnia 2017 w Pradze) – polski pisarz, dziennikarz, krytyk literacki, autor sztuk teatralnych, wydawca. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP) oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)[1][2]. Pochowany na Cmentarzu Starofarnym w Bydgoszczy[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy, a następnie studia magisterskie na kierunku Filologia Polska na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy. Po studiach pracował jako nauczyciel polonista. Następnie zajął się dziennikarstwem i krytyką literacką oraz twórczością prozatorską i poetycką. W latach 1992–1993 pełnił funkcję rzecznika wojewody bydgoskiego Włodzisława Gizińskiego, w latach 1997–1998 dyrektora gabinetu wojewody bydgoskiego Krzysztofa Sidorkiewicza, w 2006 – doradcy wojewody kujawsko-pomorskiego Józefa Ramlaua. Następnie, po odwołaniu J. Ramlaua w 2006 był kandydatem na nowego wojewodę kujawsko-pomorskiego. W latach 1995–1998 kierował Fundacją Rozwoju Demokracji Lokalnej w Bydgoszczy[4][5][6][7][8].

Działalność literacka[edytuj | edytuj kod]

Autor tomików wierszy: Czasowo nie ma wieczności, Cienie i postacie; powieści i zbiorów opowiadań: Znikanie, Chłód, Naga, Robal, Papuga, Wstyd, Plac Wolności oraz sztuk teatralnych, które prezentowane były podczas prób czytanych z udziałem publiczności w: Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrze Współczesnym we Wrocławiu, Teatrze Nowym w Poznaniu. Miesięcznik Dialog opublikował jego scenariusz filmowy Pionek oraz dwie jednoaktówki Rzecznik i W Szwecji (wydane następnie w zbiorze Zawsze). Artykuły, felietony, recenzje, wiersze i opowiadania Derdowskiego zamieszczane były w: Twórczości, Odrze, Toposie, Poezji, kwartalniku literacko-artystycznym Fraza, Kwartalniku Artystycznym, Nurcie i Dekadzie Literackiej. Pisał między innymi o twórczości: Ryszarda Kapuścińskiego, Ireneusza Iredyńskiego, Janusza Żernickiego, Kazimierza Hoffmana, Wisławy Szymborskiej, Zdzisława Polsakiewicza. Ma w swoim dorobku również książki krytyczno-literackie: był redaktorem wyboru esejów o twórczości Stanisława Czerniaka – Antropologia podmiotu lirycznego oraz autorem monografii twórczości Stanisława Czerniaka, która ukazała się w listopadzie 2013 – Mistyka, zwierzęta i koany. W 2015 roku opublikował eseistyczną książkę o twórczości Marka Kazimierza Siwca Kto w wielkiej gonitwie życia... Promocja istotnej części twórczości Derdowskiego odbywała się także w bydgoskim niezależnym centrum kultury – Galerii Autorskiej Jana Kaji i Jacka Solińskiego, której Derdowski był stałym bywalcem[8][9][10][11][12][13][14][15][16][17].

Dziennikarstwo i publicystyka[edytuj | edytuj kod]

Był ostatnim redaktorem naczelnym Ilustrowanego Kuriera Polskiego (IKP) w latach 2000–2003 oraz redaktorem naczelnym Bydgoskiego Informatora Kulturalnego (BIK) w latach 2009–2011. Od 2006 do 2017 współpracował z dwutygodnikiem Wolna Droga, gdzie opublikował ponad 200 felietonów[potrzebny przypis]. Od 2011 współpracował jako reporter z portalem informacyjnym Bydgoszcz24[17], a od 2016 Tygodnika Bydgoskiego[18]. Współpracował również z: Toposem, Kwartalnikiem Artystycznym, Galerią Autorską[8][19], Wyspą i Salonem Kultury Polskiej[20]. Zajmował się także dziennikarstwem śledczym – był autorem m.in. cyklu artykułów ujawniających:

  • Dochodzenie krakowskiej prokuratury w sprawie wyłudzeń i nadużyć finansowych Olgi Marcinkiewicz w Krakowskiej Galerii Turleja (zajmującej tam stanowisko Dyrektor ds. artystycznych w latach 2005–2007) – w momencie opublikowania w 2012 przez Derdowskiego informacji o postępowaniu prokuratury w sprawie Olgi Marcinkiewicz piastowała ona funkcję w-ce dyrektor Miejskiego Centrum Kultury w Bydgoszczy (śledztwo dziennikarskie zakończyło się usunięciem jej ze stanowiska)[21][22][23][24][25][26][27].
  • Proces angażowania w bydgoskich instytucjach kultury oraz przy Bydgoskim Kongresie Kultury osób z prawomocnymi wyrokami sadowymi za nadużycia finansowe bądź przywłaszczenia związane z ich wcześniejszym zatrudnieniem w tej samej branży, usuwanych z poprzednich placówek na skutek wyników kontroli finansowej oraz z zarzutami prokuratorskimi (m.in. Karol Zamojski i Olga Marcinkiewicz)[25][26][28][29].
  • Podawanie fałszywych informacji w oświadczeniach majątkowych (zaniżanie własnego stanu majątkowego) w latach 2009–2011 przez dyrektor Miejskiego Centrum Kultury w Bydgoszczy – Marzenę Matowską, oraz opieszałość urzędów odpowiedzialnych za egzekwowanie wiarygodności i terminowości składanych oświadczeń majątkowych, wynikające m.in. z przepisów Kodeksu Karnego (Urząd Miasta Bydgoszczy oraz Urząd Marszałkowski woj. Kujawsko-Pomorskiego)[30][31][32][33][34].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał nagrody literackie i poetyckie: Czerwonej Róży (wyróżnienie w 1983), Bez woalu, trzykrotnie Strzałę Łuczniczki za najlepszą bydgoską książkę roku za powieści: Chłód (2003), Wstyd (2012) i Plac Wolności (2016) oraz Medal Jerzego Sulimy-Kamińskiego, a także Nagrodę Literacką im. Ryszarda Milczewskiego–Bruna[4][5][35].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof DERDOWSKI | Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [online], www.sppbydgoszcz.pl [dostęp 2017-08-31] (pol.).
  2. Opowieści o dawnej Bydgoszczy Krzysztofa Derdowskiego [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-31].
  3. Tygodnik Bydgoski, Najbliżsi i przyjaciele pożegnali Krzysztofa Derdowskiego [online], tygodnikbydgoski.pl [dostęp 2017-09-04] (pol.).
  4. a b Krzysztof Derdowski nie żyje – Kultura – Polskie Radio PiK [online], www.radiopik.pl [dostęp 2017-08-30] (pol.).
  5. a b Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego w Bydgoszczy – Strach – prezentacja dramatu Krzysztofa Derdowskiego [online], www.autorska.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
  6. Magdalena Rabizo-Birek, FRAZA – autorzy: poezja, proza, eseje.
  7. Tygodnik Bydgoski, Bydgoski pisarz Krzysztof Derdowski nie żyje [online], tygodnikbydgoski.pl [dostęp 2017-08-30] (pol.).
  8. a b c Krzysztof DERDOWSKI | Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [online], www.sppbydgoszcz.pl [dostęp 2017-08-30] (pol.).
  9. Bydgoszcz. Franaszek z monodramem w Salonie Hoffman [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-08-30].
  10. Salon Kultury Polskiej Polish – Culture Salon, Edinburgh, UK, „Salon Kultury Polskiej Polish – Culture Salon, Edinburgh, UK” [dostęp 2017-08-30].
  11. Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego w Bydgoszczy – Spotkanie autorskie z Krzysztofem Derdowskim [online], www.autorska.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
  12. Galeria Autorska zaprasza na spotkanie z Krzysztofem Derdowskim i Markiem Kazimierzem Siwcem – Jest impreza! [online], jestimpreza.7dni.pl [dostęp 2017-08-30].
  13. Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego w Bydgoszczy – Spotkanie autorskie z Krzysztofem Derdowskim [online], www.autorska.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
  14. Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego w Bydgoszczy – Spotkanie autorskie z Krzysztofem Derdowskim [online], www.autorska.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
  15. Opowieści o dawnej Bydgoszczy Krzysztofa Derdowskiego [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  16. "Strach" Krzysztofa Derdowskiego w Galerii Autorskiej [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  17. a b Zmarł Krzysztof Derdowski [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  18. Tygodnik Bydgoski, Felietony | Tygodnik Bydgoski [online], tygodnikbydgoski.pl [dostęp 2017-08-30] (pol.).
  19. Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego w Bydgoszczy – Siedem grzechów głównych – przedstawienie. Opracowanie i wykonanie – Mieczysław Franaszek [online], www.autorska.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
  20. Salon Kultury Polskiej Polish – Culture Salon, Edinburgh, UK, „Salon Kultury Polskiej Polish – Culture Salon, Edinburgh, UK” [dostęp 2017-08-30].
  21. Olga Marcinkiewicz z prokuratorskimi zarzutami (uaktualnione) [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  22. Zespół ds. Masterplanu bez Olgi M. [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  23. Olga M. zrezygnowała z pracy w MCK-u [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  24. Co dalej z oskarżoną Olgą M.? [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  25. a b Olga M. z aktem oskarżenia [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  26. a b Przewodniczący Rady Miasta pyta o Olgę Marcinkiewicz [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  27. Decyzja prokuratury w sprawie Olgi Marcinkiewicz w lipcu [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  28. O animatorze zmian w bydgoskiej kulturze raz jeszcze [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  29. Długiem fundacji Karola Zamojskiego zajmuje się komornik [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  30. Pani dyrektor i cudowne kredyty [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  31. Pani dyrektor skłamała marszałkowi? [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  32. Marzena Matowska wytłumaczy różnice w oświadczeniach? [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  33. Jarosław Jakubowski, Rachunki pani dyrektor, „expressbydgoski.pl” [dostęp 2017-08-30] (pol.).
  34. Prezydent musiał wzywać Marzenę Matowską [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].
  35. Strzałę Łuczniczki dostali Lebioda, Derdowski i Wydawnictwo Pejzaż [online], bydgoszcz24.pl [dostęp 2017-08-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]