Laffly 50 AM
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Atelier de Fabrication de Vincennes w Vincennes |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy |
1932 |
| Produkcja |
1932-1934 |
| Wycofanie |
1943 |
| Egzemplarze |
98 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy, chłodzony cieczą Laffly o mocy 50 KM (36,7 kW) |
| Pancerz |
grubość: 8 mm |
| Długość |
5,60 m |
| Szerokość |
2,10 m |
| Wysokość |
2,75 m |
| Rozstaw osi |
3,90 m |
| Prześwit |
0,40 m |
| Masa |
6 200 kg (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
60 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata Puteaux SA 18 kal. 37 mm 1 karabin maszynowy Hotchkiss Mle 14 kal. 8 mm | |
| Użytkownicy | |
| Francja | |
| Rzuty | |
| |
Samochód pancerny Laffly 50 AM – francuski samochód pancerny z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1932 roku we francuskiej firmie Atelier de Fabrication de Vincennes w Vincennes zbudowano rozpoznawczy samochód pancerny, który uzyskał oznaczenie AMD 50 AM (inne nazwy White-Laffly-50 lub Laffly-White). Jego konstrukcję oparto na podwoziu samochodu ciężarowego Laffly LC 2, które wzmocniono, zastosowano mocniejszy silnik, dodano dodatkowe zbiorniki paliwa. Dodano także dodatkowe stanowisko kierowcy z tyłu pojazdu. Konstrukcja nadwozia oparto na nadwoziu samochodu pancernego White TBC z okresu I wojny światowej. Pojazd uzbrojono w działko kal. 37 mm i karabin maszynowy kal. 8 mm umieszczone w obrotowej wieży.
W latach 1932 – 1934 zbudowano 98 samochodów tego typu.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Samochody te wprowadzono do użytku w armii francuskiej, 49 użytkowane były w francuskich wojskach kolonialnych w Afryce Północnej. Natomiast 49 (z tego 6 w rezerwie) użytkowano w jednym szwadronie 5 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty, która znajdowała się we Francji, gdzie wzięły udział w kampanii francuskiej II wojny światowej.
Po klęsce Francji pojazdy pozostały w oddziałach francuskich podporządkowanych rządowi francuskiem podporządkowanemu Niemcom. Użytkowane były do 1943 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Геннадий Холявский: Энциклопедия Бронетанкового Вооружения и Техники. Колесные и полугусеничные бронеавтомобили. Mińsk: Харвест, 2004, s. 382-384. ISBN 985-13-1765-9. (ros.).
- М. Коломиец, И. Мощанский. Бронетанковая техника Франции и Италии 1939-1945. „Бронеколлекция”. 4(19), s. 11, 1998. Moskwa: «Моделист-конструктор». (ros.).