Laudivio Zacchia
| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia |
1565 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30/31 sierpnia 1637 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Montefiascone | |
| Okres sprawowania |
1605–1630 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
25 lipca 1605 |
| Prezbiterat |
26 lipca 1605 |
| Sakra biskupia |
28 sierpnia 1605 |
| Kreacja kardynalska |
16 stycznia 1626 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
28 sierpnia 1605 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Laudivio Zacchia (ur. w 1565 w Vezzano Ligure, zm. 30 albo 31 sierpnia 1637 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1565 roku w Vezzano Ligure, jako syn Gasparego Zacchii i Veronici de’ Nobili (jego bratem był Paolo Emilio Zacchia)[1]. Studiował na Uniwersytecie Pizańskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. Po studiach poślubił Laurę Biassę de’ Nobili, z którą miał syna Marcella i córkę Felice[1]. Marcello zmarł w wieku 18 lat, natomiast Felice, mając lat 17, wyszła za mąż za Alessandra Rondininiego, z którym miała dziewięcioro dzieci (wśród nich był Paolo Emilio Rondinini)[1]. Po śmierci żony, Laudivio Zacchia udał się do Rzymu, gdzie został zastępcą skarbnika Kamery Apostolskiej i protonotariuszem apostolskim[1]. 25 lipca 1605 roku przyjął święcenia diakonatu, a następnego dnia – prezbiteratu[2]. 17 sierpnia został wybrany biskupem Montefiascone, a jedenaście dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1621–1623 był nuncjuszem w Wenecji, a w okresie 1624–1626 – prefektem Pałacu Apostolskiego[1]. 16 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Sisto[2]. W 1626 roku został prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników i pełnił tę funkcję przez rok[3]. W 1630 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. W latach 1632–1634 zasiadał w komisji, prowadzącej drugi proces Galileusza i był jednym z trzech kardynałów (obok Francesca Barberiniego i Gaspara de Borjy), którzy sprzeciwili się potępieniu astronoma[1]. Zacchia zmarł 30 albo 31 sierpnia 1637 roku w Rzymie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Laudivio Zacchia. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-15]. (ang.).
- ↑ a b c d Laudivio Zacchia. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-15]. (ang.).
- ↑ Mianowany został przed 27 lipca 1626, zob. Theologiae Cursus Completus : ex tractatibus omnium prefectissimus ubique habitatis et a magna parte parte episcoporum necnon theologorum europae catholicae, universim ad docendos levitas pascendosve populos alte positis, 19, kol. 236. W 1627 zastąpił go na tym stanowisku Antonio Marcello Barberini (Hubert Wolf, Jyri Hasecker, Judith Schepers, Römische Inquisition und Indexkongregation. Grundlagenforschung III: 1542–1700, Schöningh 2020, s. 134-135).