Leon Szymański (1895–1920)

Leon Szymański

porucznik
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1895 Nowy Wiśniowiec
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 1920 Strużka
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie na Wschodzie Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski
Jednostki	54 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Leon Szymański (ur. 23 stycznia 1895 w Nowym Wiśniowcu, zm. 12 kwietnia 1920 pod Strużką, w powiecie uszyckim) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Bazylego i Honoraty z Pieleckich. Absolwent gimnazjum w Jelizawietpolu. W 1915 powołany do armii rosyjskiej, a po ukończeniu szkoły podchorążych w Tyflisie mianowany podporucznikiem. W kwietniu 1917 awansowany na porucznika.

Zimą 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Dowbora-Muśnickiego. W listopadzie 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Został dowódcą 2. kompanii III batalionu 54 pułku piechoty Strzelców Kresowych. W boju pod Strużkami, na czele swojej kompanii skutecznie osłaniając zasadnicze działania 3 baonu. Zginął na polu bitwy. Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3896
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)

Bibliografia

• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Józef Kula: Zarys historji wojennej 54-go pułku strzelców kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.